అసలు ఆడవాళ్ళు బండి తోలగలరంటారా??-1

చెప్పాను కదా నా బండి బాధలు..నిహారిక,పద్మార్పిత,శివ ఇచ్చిన సలహాలు పాటిస్తూ కొంచం కొంచం నడప సాగాను.కానీ నా బండి మా ఇంట్లో వాళ్ళకు కూడా పనిష్మెంట్ లాగా మారింది.నాతో పాటు మావారు,మా అత్తయ్య కూడా రావాల్సిందే.కింద పడితే నన్ను,బండి ని లేపాలి కదా.సరే ఎలాగల ధైర్యం వచ్చింది కదాని ఒక్కదాన్నే బయలుదేరాను .బాగానే వెళ్ళాను ...వెళ్ళింది చాలు ఇంకా బండి మలుపుదాం అనుకోని ,ప్రయత్నించా...చేసిన తప్పెళ్ళ...రైజ్ లో పెట్టి మలిపాను..అంతే నా చేతిలోంచి బండి అలా ఒక పది అడుగులవరకు వెళ్లి ఒక గుంతలో పడిపోయింది .ఎంత ప్రత్నించిన కొంచం కుడా కదపలేక పోయానే!!!!...అప్పుడు మళ్ళి సెం డయిలాగు "ఇంత బరువుంది ఏందిరో "..ఎం చేస్తా ...దారిన పోయేవాల్లని కొంచం హెల్ప్ అడిగాల్సి వచ్చింది .

మళ్ళి బండి తీయాలి అంటేనే బయం వేస్తుంది...నాకు మొదట వచ్చిన డౌట్ ఈ మళ్ళి మళ్ళి వస్తుంది .."అసలు ఆడవాళ్ళు బండి నడపగలరు అంటారా ??"


నేనేమో ఇలా పిచ్చి అనుమానాలతో కాలం వెళ్లదీస్తున్నా ..మొన్న ఆఫీసు దగ్గర సిగ్నల్ లో ఒక పెద్దావిడ (నలభయి పయిమాటే) టయోట నడుపుతా వెళ్తున్నారు ...


నేనేమో కనీసం స్కూటీ కూడా కడపలేకున్నాను ..

అసలు ఏదయినా సులభ మార్గం ఉంటే చెప్పండి.."ఉంటే బండయిన ఉండాలి,లేకుంటే నేనయిన ఉండాలి "అని శబధం పూనాను.సలహాలు చెప్పిన వారికి బహుమతులు ఇవ్వబడును .....

అసలు ఆడవాళ్ళు బండి తోలగలరంటారా??

అమ్మో అసలు ఆడవాళ్ళు బండి తోలగలరంటావా??
ఇదేంది మరి ఇంత బరువు ఉంది ?
అసలు నావల్ల అవుద్ది అంటారా???

    నిన్న తోటరాముడు బ్లాగ్ లో ఒక్కరోజులో ఈత ఎలా నేర్చుకోవాలో చెప్పారు కదా!!!నాకు కూడా ఎవరయినా ఒక్క రోజులో బండి నేర్చుకునే ఉపాయం ఉంటె చెప్పరా??మరి ఎందుకంత తొందరా??ఏమిటా కధ అనుకుంటున్నారా??,వస్తున్నా ,వస్తున్నా... అక్కడికే వస్తున్నా.
             సొంత ఇల్లు కదా కొంచం ప్రశాంతమయిన వాతావరణం లో ఉంటె బాగుంటుంది అనే ఉద్దేశ్యం తో రైల్వే స్టేషన్ కి అయిదు కిలోమీటర్ల దూరం లో తీసుకున్నాం.కొనేటప్పుడు తెలియలే ఇలా డైలీ ఇబ్బంది పడాల్సి వస్తుంది అని.ఆఫీసు నుండి బయలుదేరేటప్పుడు మా ఆయనకు ఫోన్ చేస్తే ..ఇప్పుడే రావద్దు ,నా వర్క్ అవలేదు.ఒక గంట ఆగి బయలుదేరు అంటారు.అందరు వెళ్లిపోతుంటే నాకేమో ఏడుపువస్తుండేది . ఎలా ఎన్ని రోజులు ???లాభం లేదు ఏదోకటి చేయాలి అని..నేను ఒక్కదాన్నే వెళ్ళే ప్రయత్నం చేశాను.ఒకరోజు,దారిలో పోకిరి వెధవ ఒకడు టీజ్  చేసాడు .నాకు బయం,మా అయన మీద కోపం.మళ్లీ కధ మొదటికి వచ్చింది.నాకు ఎనిమిదిన్నరకే రావడానికి కుదుర్తది..అప్పటి వరకు నువ్వు ఎలాగోలా ఆఫీసులో టైం పాస్  చేయి అని ఖరాకండి గా చెప్పేశారు మా ఇంటాయన(బంగారు కొండ!!!???). ఆఫీసు లో ఏమో మా  మానేజర్ దొరికిందే అదునుగా ,అయన పని కూడా నాకే ఇచ్చేసి ,తను మాత్రం టింగురంగ అనుకుంట ఆరింటికే ఇంటికి వెళ్తున్నాడు.పాపం అమ్మాయి కష్టపడుతుంది ,ఒక క్యాబు పెట్టిస్త అనవచ్చు కదా !!!అబ్బే ,అంత మంచి మనసా??  ఇలా అయితే నా ఇమేజ్ డామేజీ అవుతది కదా..అని ఒక రోజంతా అలోచించి ...ఒక కత్తిలాంటి ప్లాన్ వేసా.ఎక్కడి స్విచ్ వేస్తే ,ఎక్కడ బుల్బ్ వేలుగుతుందో మనకు బాగా తెలుసు కదా.అదే అండి..మా అత్తగారి దగ్గరి వెళ్లి ,కొంచం ఏడిచినట్లు నటించా.పాపం మా అత్త గారు కరిగిపోయి ..వెంటనే ఆర్డర్ పాస్ చేసారు."వచ్చి అమ్మాయిని ఇంట్లో దింపి ,కావాలంటే మళ్ళి వెళ్లి నీ వర్క్ పూర్తి చేసుకో "..హే..జజ్జి నక ,జజ్జి నక...
  

    అయినా మన పిచ్చి కాని ,మనకే ఇన్ని తెలివితేటలు ఉంటే..మగ మహానుభావులు వాల్లకేన్ని ఉండాలి చెప్పండి.ఒకానొక మంచి రోజు .."బుజ్జి అందరు చూడు ఎంత బాగా బండి నడుపుతున్నారో ..నాకు కూడా ,నువ్వు అలా,అలా జామ్ అని బండి మీద వెళ్తుంటే చూడాలి అని ఉంది రా " అన్నారు.అసలే మనది వెన్నలాంటి మనసు ...ఇలా స్టవ్ మీద పెట్టి కరగ పెడితే ఏమవును???నేను కూడా వెంటనే ఒక బలూన్లో హెల్మెట్ పెట్టుకొని ,బండి మీద వెళ్తున్న అమ్మాయిని తలుచుకున్న...ఒహ్హ సూపర్ .మరి బండి ఎలా అని అడిగా అమాయకంగా.నువ్వు తోలుతా(నన్ను వదులుతా!!!) అంటే అదెంత పని చిటికలో కొనిపెట్టను..అనేసారు.చెప్పినట్లు గా ఒకరోజు తిరిగే కల్లా బండి నా చేతుల్లో పెట్టారు... అందరు హాప్పీస్..ఆ టైం లో నేనుకూడా అనుకోండి!!!."ఇంఫ్రెంట్ దేర్ ఇస్ క్రోకడయిల్ ఫెస్టివల్ " అని తెలియదు కదా అప్పుడు.
      మరుసటి రోజు పొద్దున్నే సరే రా,నువ్వు ఇవాళ నీ బండి మీద పో..నేను నీ వెనకాల వస్తా ఉంటా అన్నారు..ఒకసారి చెన్నై రోడ్డులు అన్ని నా కల్లా ముందు గురుక్కున తిరిగాయి..అదేంటి?? నాకు బండి నడపటం రాదు కదా అని మెల్లగా చెప్పా.ఒక వారం రోజులు నేర్చుకొని,తరువాత తీసుకెళ్త, అని అమాయకంగా పేస్ పెట్టి అడిగా.ఆ సమయం లో నా పేస్ చూస్తే ఎలాంటి వారయినా జాలి పడాల్సిందే మరి!!!
సరే వారం అంటే వారం రోజుల టైం ఇస్తాను అన్నారు.సరే సరే అని గంగిరెద్దులా తల ఊపాను ..ఇప్పటికి బండి కొని రెండు నెలలు అయింది.ఒక్కటి రెండు సార్లు మాత్రం అసలు నడపగలమా అని బరువు మాత్రం చూసి అక్కడ పెట్టాను.ఇంతకు ముందే నయం,వచ్చి దింపి రావడం ఇబ్బంది అని విసుక్కునే వారు..ఇప్పుడు ఈ బండి పుణ్యమా అని...మూడింతలు తిట్ల లిస్టు పెరిగిపోయింది.ఎం చేస్తాం అంత నా కర్మ.ఇక ఆ తిట్లు పట్టలేక,నిన్న తీసాను బండి..ఎంత నెట్టినా, ఒక్క అడుగు కూడా ముందుకు పోదే??అదేదో క్లచ్చు అంట అది పట్టుకుంటే నే స్టార్ట్ అయితది అని ,స్టార్ట్ చేసి చూపించారు.ఎలాగో అలా మా అయన సహాయం తో స్టార్ట్ చేసాను..
   కుడి చేతిలో ఉన్న హన్డిలు ను రైజ్ చేయి అన్నారు..నేను నా బలమంతా ఉపయోగించి తిప్ప...
  "ధమాల్" -- బండి శబ్దం .
  "ఏమండి" --నేను
  "బుజ్జి" ...మా అయన .
అన్ని రకాల శబ్దాలు ఒకేసారి.
       అంతే మళ్ళి బండి జన్మలో ముట్టుకోకూడదు అనుకున్న.మా వారు ఒక అరగంట రెస్ట్ తీసుకుంటే అన్ని సద్దుకుంటాయి లే ,"అయినా.. దెబ్బలు తగలకుంట బండి ఎలా వస్తది??ఇదంతా కామన్ "అని తేలిగ్గా చెప్పేశారు.'ఈ బండి నా సావుకొచ్చిందిరో నాయన 'అంటూ..మళ్ళి అరగంట తరువాత మెదలేట్టాం .పక్కనే ఉన్న గ్రౌండ్ స్పాట్ అయింది ఇప్పుడు.అక్కడ కొంత మంది తాతయ్యలు వాకింగ్ చేస్తున్నారు కాబోలు.వద్దండి వాళ్ళకు ఇబ్బంది అని చెప్పి తప్పించుకుందాం అనుకున్న...కాని నా పప్పులేం ఉడకనివ్వలేదు మా అయన... ఇవాళ ఈ స్పాట్ లో ఎవరికో ఒకరికి స్పాట్ ... అనుకోని మళ్ళి బండి పట్టుకున్న.ఒక వంద కేజీ ల బరువుంది అనుకుంట అది.


నడపాలి అంటే బయంవేసి ...ఏమండి కొంచం సేపు తోస్తే బాలేన్సింగ్ వస్తది ఏమో కదా అని అడిగా..(ఎలాగో అలా రాత్రి పది అవాలి కదా ..టైం పాస్ చేయాలి అనే ఉద్దేశ్యం తో)..ఎం కాదులే అలా తోస్తే బరువు మోయలేవు...చేతులు నొప్పి పెడతాయి అన్నారు.పాపం నా మీద ఎంత ప్రేమో మా ఆయనకి..సరే అని మళ్ళి నెమ్మది గా క్లచ్చు కొట్టి,మెల్లెగా రైజ్ చేసి...స్టార్ట్ చేశా.ఇప్పుడ నా టార్గెట్ అంత ఆ తాతయ్యలకి ఇబ్బంది కాకుంట నడపటమే.మెల్లి గా స్టార్ట్ చేసాక మా అయన బండి పట్టుకోకుంట వదిలేసారు..."అదేంటో నా మనసు ,ద్రుష్టి తాతల మీద ఉంది కదా...బండి నేరు గా వాళ్ళ వాయిపే పోయింది.."

"అమ్మో ,నా సత్తిటానే"--తాతయ్య(తమిళ్ తాతయ్య లెండి )..


"నా మీదనుండి బండి తీయండి ప్లీజ్ "--నేను


"నే చెపుతానే ఉన్న,హేండిల్ తిప్పు అని ..వింటావా??" --మా వారు.


ఇంకా నయం ఆ తాతగారు గట్టి వారు కాబట్టి చేతికి మాత్రం చిన్న గాయం .కాని నా పరిస్థితే..దెబ్బలు తగలకుంట బండి రాదేమో కాని...దెబ్బలు తగిలిన్చుకోవడానికే బండి కొనుక్కున్నాను అని చెప్పుకోవాల్సి వస్తుంది.సరే ఇవాలకి ఇది చాలు లే అని మా అయన అంటుంటే...ఇవాళ కి పడ్డది చాలులే!!! అన్నట్లు వినిపించింది నాకు..ఏంటో .
     మళ్ళి ఇవాళ నైట్ ప్రాక్టీసు ఉంది అంట...ఏమో మరి ఇంకా ఎన్ని సార్లు పడాలో,ఎందరికి స్పాట్ పెట్టాలో ..చూడాలి.


ఏమండోయ్ ,నా బండి బాధలు చూసారు కదా..కొంచం సులభ మార్గం లో బండి ఎలా నేర్చుకోవాలో సెలవిద్దురు..వచ్చే జన్మలో మీ బండినయి పుడతాను ..బాబ్బాబు మీకు పుణ్యం ఉంటది .

NIIT తో నా అనుబంధం ...2

హ్మ్..నేనేం చేశాను అనేదాని మీద అందరు తమ ,తమ అభిప్రాయాలు చెప్పారు కదా...ఇప్పుడు ఎవరు సరిగ్గా ఉహించారు అనేది చూద్దాం(క్లాసు లో మాస్టారు లెవెల్ లో పోసు కొడుతూ..!!!)...


నేనేం చేసానో చెప్పేముందు ..ఒకసారి ఆ స్టూడెంట్ గురించి ,తను చదివే కోర్సు గురించి చెపుతా(అబ్బే..వేరే ఎం లే ...కొంచం క్లారిటీ కోసం అని).తను ఇంజనీరింగ్ చేసే కాలేజి చాల ఫేమస్ మరియు ఖరిధయినది కూడా..అక్కడ చెప్పేది సాలదన్నట్లు ,అయ్యగారి కి ప్రైవేటు పెట్టించారు .మా NIIT లో తను చేరిన కోర్సు అక్షరాల "లక్షన్నర".అంత ఖర్చు పెట్టి ప్రైవేటుకు పంపుతే ,మన హీరో గారు..క్లాసు లో మేడం ని (అంటే నన్నే,నన్నే) కామెంట్ చేయడం,క్లాసు జరుగుతున్న సమయం లో కుక్క,బర్రె సౌండ్స్ వచ్చే రింగ్తోన్స్ మోగించడం,ఇష్టం వచ్చినట్లు ఫోన్ కాల్స్ అటెండ్ చేయడం ,కబుర్లు -కాకర కాయలు చెప్పడం ..ఇలా ఒకటేమిటి అయ్యగారి పనులు కోకొల్లలు .ఒక సారి తన వెధవ పని వల్ల నేను క్లాసు నుండి బయో-కట్ కూడా చేయాల్సి వచ్చింది .వాడు ఒక రకమయిన సాడిస్ట్ అనుకుంట,ఎప్పుడు ఏదో ఒకటి అని..అమ్మాయిలని కూడా ఏడిపించే వాడు..వెధవ.అలాంటి వాడు నాకు "ఎం కావలి అంటే అది ఇప్పిస్తాను" అంటే ఎలా వదులుతా చెప్పండి??
రమ్మని చెప్పినట్లుగా ఆఫీసు కి వచ్చాడు ,ఒక్కడే కాదు ,వల్ల బాత్చు లో ఇంకా కొంత మంది వెధవలని కూడా తీసుకొచ్చాడు.వాళ్ళు కూడా "ఎం కావలి అంటే అది ఇస్తాం" అనడాని కి రెడీ గా ఉన్నారు అనుకుంట...వెళ్ళంగానే "గుడ్ ఈవెనింగ్ " అంట...అబ్బో..ఇదే ఫస్ట్ టైం అనుకుంట అంత వినయం గా చెప్పడం..ఒకడయితే ,వాడు లేచి మరీ కుర్చీ ఇస్తున్నాడు ....సరే అందరూ క్లాసు రూం నెంబర్ :2 లో కూర్చో మని చెప్పి ..నా పని లో నేను పడ్డాను.ఒక గంట ఆగి ఒకడు వచ్చి గుర్తు చేసాడు..మనోళ్ళు నేను వాళ్ళకు ఏదో గొప్ప హెల్ప్ చేయబోతున్నాను అని తెగ ఫీల్ అవుతున్నారు ...వెళ్లి అందరి కి ఒక సిస్టం ఇచ్చి ...ఎక్షమ్ షెడ్యులు చేసి...రాయమని చెప్పాను..అప్పుడు చూడాలి ఒకొక్కరి మొహాలు...ఏడుపొక్కటే తక్కువ..ఎన్ని సార్లు నన్ను ఈ విధం గా ఏడిపించారో వెధవలు...అని మనసులో తిట్టుకొని..."నా షిఫ్ట్ టైం అయిపోయింది ..నేను బయలు దేరుతున్న ...ఎక్షమ్ బాగా రాయండి ...అల్ ది బెస్ట్ " అని కూల్ గా చెప్పి బయటకు వచ్చేసాను .కుడితి లో పడ్డ ఎలుకల్లా ...గిల గిల కొట్టుకొని ..ఎక్షమ్ హాల్ లో నుండి బయటకి వచ్చి...రిజల్ట్స్ పేపర్ మీద సంతకం పెట్టారు అంట.అందరూ ఫెయిల్ అనుకోండి.

మిగతా స్టూడెంట్స్ కి మరుసటి రోజు ఎక్షమ్ జరిగింది..అంత పాస్..చూసారా??ఒక ఫోన్ కాల్ ఎంత పని చేసిందో...
ఆతరువాత మన హీరో తల్లిదండ్రులని ని తీసుకురావడం,బ్రతిమిలాడి సుప్ప్లి పెట్టించుకోవడం,అది కూడా నాతోనే రాపించటం అన్ని చక చక జరిగి పోయాయి అనుకోండి.ముందు తనని కాదు లెండి,వాణ్ని ప్రోత్సహించే తల్లిదండ్రులని అనాలి..ఇన్ని లక్షలు కట్టాం..ఆ మాత్రం హెల్ప్ చేయకుంటే ఎలా అని మాట్లాడారు వాళ్ళ తల్లిదండ్రులు.డైలీ గంటలు,గంటలు క్లాసు చెప్పి ,చివరికి వాళ్ళ పరీక్షలు కూడా మీమే రాయాలి అంట.ఇదెక్కడి న్యాయం చెప్పండి.ఇప్పటి విద్యావ్యవస్థ అలా మారి పోయింది మరి.ఆ మాత్రం దానికి మేము పాఠాలు చెప్పడం దేనికి ,డైరెక్ట్ గా పరిక్షలు రాసేస్తే సరిపోలే??

అదన్నమాట జరిగింది...దీని వల్ల తెలిసిన నీతి ఏంటి??మీకే వదిలేస్తున్న....

NIIT తో నా అనుబంధం ...1

గురు పూజోత్సవ శుభాకాంక్షలతో ...టీచర్స్ డే అనగానే చిన్నప్పుడు బాగా సంతోషం గా ఉండేది...ముందు రోజునుండే పూలు కొని పెట్టడమో,లేక తెలిసిన వాళ్ళ ఇంట్లో కోసుకురావడమో చేసే వాళ్ళం.. ఎక్కువ గా ఎన్ని పులమాలలు వస్తాయో ,ఆ మాస్టారే గొప్ప అని చాలా చాలా గొప్పలు చెప్పేవాళ్ళం.నాకు చాలా ఇష్టమయిన పండగలలో ఇది కూడా ఒకటి,,,ఎందుకంటే ..ఆ రోజు హాఫ్-డే స్కూల్ ఉండదు కాబట్టి.


ఇలా చెప్పుకుంట పోతుంటే, నాకు నేను NIIT లో faculty గా చేసిన రోజులు గుర్తుకు వస్తున్నాయి..అందరూ ఇంజనీరింగ్ పిల్లలే వచ్చే వాళ్ళు.నాకు ,వాళ్ళకు పెద్దగా వయస్సులో తేడా లేక పోవడంవళ్ళ ,బాగా చనువు గా ఉండే వాళ్ళు.మాకు క్లాసు నాలుగు గంటలు ఉంటది..కాని పిల్లలు అస్సలు చెప్పనిచ్చే వాళ్ళు కాదు . కాని చెప్పిన కొంచం సేపు అయిన స్ట్రిక్ట్ గా ,అర్థం అయ్యేలా చెప్పేదాన్ని అనుకోండి...అందుకే నేను చాల తరగతులకు ఇష్టమయిన పంతులమ్మని ... తెలుసా ???ఎందుకంటే ..ఎగ్జామ్స్ టైం లో బాగా హెల్ప్ చేసేదాన్ని కూడా!!!నాకు ఇంకా బాగా గుర్తుంది ...ఒకసారి నా పుట్టిన రోజు పండగ ...అన్ని తరగతుల వాళ్ళు కలిసి చాల వయిభవంగా నిర్వహించారు...ఒక చీరని కూడా బహుకరించారు.కానీ నాకు కట్టుకోవడం రాదు అని చెప్పలేక పోయాను ...ఏదో వాళ్ల అభిమానం అనుకున్న..తరువాత తెలిసింది ఆ రోజు జరగవలిసిన అన్ని తరగతులు పోస్ట్పోన్ చేయాలి అని.ఎం చేస్తాం వాళ్ల సంతోషమే నా సంతోషం కదా,పోనిలే అని వదిలేసా.కాని ఆ అభిమానం హద్దులు దాటింది అండి..
ఒక రోజు పొద్దు పొద్దున్నే (8 am )ఒక స్టూడెంట్ కాల్ చేసాడు..నేను నిద్రలో నే ఉండి ఫోన్ లో ....

నేను:"హలో "
స్టూడెంట్: "మేడం ,నేను X (పేరు గుర్తుకు లేదు లెండి) "
సరే నేను ఆఫీసు కి వచ్చి మాట్లాడతా ...అని కట్ చేశాను ..మళ్ళి ఫోన్ రింగ్ అయింది ..
నేను:"హలో "
స్టూడెంట్: "మేడం ,నేను X ని "
నేను:"ఆఫీసు లో మాట్లాడతాను అని చెప్పా కదా !!"
స్టూడెంట్: "మేడం,ఒక్కసారి నేను చెప్పేది వినండి ,ఆఫీసు లో అంటే కష్టం"
నేను:" హ్మ్మం ....చెప్పు బాబు "

స్టూడెంట్:"మాకు రేపు పరీక్షా "

నేను:"అవును "

స్టూడెంట్:"అదే మీకు ఒకసారి గుర్తు చేద్దాం అని"

నేను:"ఏంటి ఎగసెకలా?"(బ్రహ్మానందం డయిలాగు)

స్టూడెంట్:"అల అని కాదు ,నేను ఖచితంగా పాస్ కావాలి మేడం"

నేను:"చదువు మరి,ఏమయినా అర్థం కాకుంటే నేను చేపుతలే ఇవాళ "

స్టూడెంట్:"అదంతా కుదరని పని "

నేను:"అంటే"

స్టూడెంట్:"మీకు ఏం కావలి అంటే ,అది ఇస్తా నాకు పరీక్షలో సహాయం చేయాలి,నేను ఇంత వరకు పుస్తకం కూడా తీయలేదు .ప్లీజ్ మేడం "

నాకు సుక్కలు ,ఆకాశం అన్ని కనపడ్డాయి.


ఏందీ,నాకు ఏం కావలి అంటే అది ఇస్తాడు అంట...నిద్ర మత్తు మొత్తం పోయింది అనుకోండి.


మళ్ళి ఫోన్ లో


నేను:"సరే ఇవాళ నా ఆఫీసు రూం లో కలుద్దాం "

స్టూడెంట్:"థాంక్స్ మేడం ,ఇంకా నిద్ర లేవ లేదు అనుకుంట ..మీరు పడుకోండి "


మా బాబే...ఎంత మంచి మనసో ,పిచ్చిసన్నాసి ....అని అనుకోని ,ఎదావిదిగా మళ్ళి నిద్ర పోయాను లెండి.


ఇంతకు నేను ఏం చేసి ఉంటానో guess చేయండి చూద్దాం!!!....హ్యాపీ డేస్ సినిమా లో శ్రేయ మేడం లా...రూం కి తీసుకెళ్ళి మందలించానో లేక వాళ్ల నాన్న ఆస్తి లో భాగం అడిగానో ???


మీకే వదిలేస్తున్న....నేను ఏం చేశాను అన్నది తరువాతి టపా లో ....

I miss u my friend...

విను ...ఒక మంచి కాఫీ లాంటి అబ్బాయి.నిజం ఈ కాప్షన్ తనకు నూటికి నూరు శాతం సూటు అవుతుంది.సున్నిత స్వభావం,మంచి మనసు ఉన్న అబ్బాయి.అటు ఇటు పెళ్లి కావలసిన వయస్సు...కానీ ఇంతవరకు మాట వరసకు కూడా అమ్మాయిల టాపిక్ చెప్పిన సందర్బాలు లేవు.నాకు ఒక మూడు సంవత్స్తరాలు గా మంచి మిత్రుడు.తమిళ్ అబ్బాయి ..పల్లెటూరు వాతావరణం లో పెరిగి వచ్చాడు .అందులోను వాళ్ళ నాన్న గారు రిటైర్ అయిన అర్మి ఉద్యోగి.కొంచం బరువు ,బాధ్యతలు ఎక్కువే అనుకోండి(కొంచం కాదు లెండి ,మోయలేనంత ఎక్కువ )...ఇద్దరు అక్కలకి పెళ్లి చేసాడు,ఒక అక్క కి ఇంకా పెళ్లి చేయాలి....ఏదో మెదడు సంభంద వ్యాదితో బాధపడుతున్న అన్న ఉన్నారు...ఇవన్ని చక్క పెట్టి....తను పెళ్లి చేసుకోవాలి...!!!! బహుశా ఈ భాద్యతలే  తనను తన గురించి ఆలోచించ నివ్వట్లేవు కాబోలు.  

 

ఫ్రెండ్ అని మోసేస్తున్న అనుకోకండి...నిజం గా చెపుతున్న అండి...చాలా చాలా మంచి కుర్రాడు.మీరే చెప్పండి ఈ కాలం లో తన గురించి కాకుంట కుటుంబం గురించి పాకులాడే వాళ్ళు ఎంత మంది ఉంటారు ???నాన్న కు వచ్చే పెన్షన్ ఏమాత్రం సరిపోతుంది చెప్పండి...ఇద్దరు అక్కలకి పెళ్లి చేసిన ..సారెలు,చీరాల పేరుతో వాళ్ళని కూడా చుసోవాల్సిందే.ఇవన్ని తన బాధ్యతగా తనే చక్కగా నెరవేర్చు కొస్తాడు..చాలా ఓపికగా ..ఎన్ని ఇబ్బందులు వచ్చినా...మా ఫ్యామిలీ కోసమే కదా అని భరిస్తాడు ...మాతో పటు ఆఫీసు కొస్తాడు ....సాయంత్రం టైం లో ప్రైవేటు పాఠాలు చెపుతాడు....ఒక సారి ఆన్సయిటు ఛాన్స్ వస్తే వద్దు అంటున్నాడు...తనకు డబ్బు ఎంత అవసరమో నాకు బాగా తెలుసు మరి ఇదేంటి బంగారం లాగా వచ్చిన ఛాన్స్ వద్దంటాడు?ఏంటా అని ఆరా తీస్తే .... అక్క కి బాబు పుట్టి అయిదు నెలలు అయింది ...మేడలో బంగారు గొలుసు వేయకుండా పంపిస్తే వాళ్ళ అయన ఊరుకోరు ...ఇప్పుడు నేను దుబాయ్ వెళ్తే ...ఆ డబ్బు ఎవరు సద్దుతారు అని చెప్పి, వాపోయాడు!!! ...నాకు చాలా బాధేసింది ..సరే అ డబ్బు నేను మీ ఇంట్లో ఇస్తాను, నువ్వు వెళ్ళు దుబాయ్ కి అని చెప్పాక ...ఒప్పుకున్నాడు.... చూసారా అండి!!!...ఎంతగా ఆలోచిస్తున్నాడో ఫ్యామిలీ గురించి.

         ఇప్పుడు ఎందుకు ఇతని గురించి చెపుతున్న అనుకుంటున్నారా???వస్తున్నా,వస్తున్నా ...అక్కడి కే వస్తున్నా.....తనకి చాలా మంచి జీతం తో ....HP  లో ఉద్యోగం వచ్చింది అండి....ఇవాళే మా కంపని లో లాస్ట్ వర్కింగ్ డే ....ఇంత మంచి మిత్రున్ని దూరం చేసుకున్తున్నమే అని కొంచం బాధగా ఉంది....అదీ కాక...నేను ఎప్పుడు తనని సరదాగా ఏడిపిస్తా ఉంటా....ఇకపయిన ఎవరిని ఏడిపించాలో ఎమో???ఒకటే దిగులు గా ఉంది...కానీ విను మాత్రం తెగ సంతోషం గా ఉన్నాడు...శాలరీ మాత్రమే కాదు అంట...నా వచ్చీ, రాని తమిళ్ నుంచి తనకు ఉపశమనం కలిగింది అని తెగ సంబర పడి పోతున్నాడు....కాని నేను వదల కదా!!!...నాకు కూడా HP ఉండే కాంపస్ లోనే ఇంకో మంచి కంపెనీ లో ఉద్యోగం వచ్చిందోచ్ ......వదల బొమ్మలి ...వదల......!!!!!

             ఏదీ ఏమయినా తనని మిస్ అవ్వబోతున్నాం అని చాలా బాధగా ఉంది....కానీ తను ఇకనయిన చక్క స్థిర పడాలి అని మనసారా కోరుకుంటూ...I wish all the very best for your bright future my dear friend.All is Well.


ఇంకో మాట అన్డోయి...విను కి ఇప్పుడే ఒక గర్ల్ ఫ్రెండ్ దొరికింది ,,,,ఇప్పుడే మెసేజ్ ల దగ్గర ఉన్నారు....అదీ అలా అలా .....పెళ్లి వరకు రావాలని మనస్పూర్తిగాకోరుకుంటున్నాను.

ఏమయినది ఆ నా వాలు జడ...

అన్నవరం సినిమా లో పవన్ కళ్యాణ్ దొంగతనాని కి వెళ్లి "జడ "కత్తిరించుకొస్తారు.....ఇంచు మించు  అలాంటి సంగటనే నాకు కూడా ఎదురయింది....ఇవాళ ట్రైన్ లో ఒక అమ్మాయి వాలు జడ చూసి నాకు నా "వాలు జడ " గుర్తుకొచ్చి ,ఏడుపొచ్చి ...వెంటనే ఇలా మొదలు పెట్టాను....


      మొదటినుంచి నాది చాల మంచి హెయిర్....సిల్కి గా, నల్లగా మరుయి  పొడుగ్గా  ఉండేది .గొప్పలు  చెప్పుకుంటున్న  అనుకుంటున్నారా ???నిజ్జం  గా నిజమే  చెపుతున్న  అండి!!!! ...సన్ సిల్క్ మోడల్  హెయిర్ లా ఉండేది .పదవతరగతి  వరకు  బాగానే ఉంది ...ఇంటర్  కి వచ్చేటప్పటికి కొంచం  కొంచం రాలిపోవడం  మొదలయింది .... ఇంటర్ లో మొదటిసారి కత్తిరించా  నా జుట్టుని ....అది కూడా శుక్రవారం  రోజు ....శుక్రవారం  జుట్టు  అస్సలు కత్తిరించకూడదు  అంట ...అప్పుడు  ఆ  విషం  తెలిసి  చావదు!!! ...అలా  చేస్తే  జుట్టు పెరగదు  అంట ....ఇప్పడు  అనిపిస్తుంది,  అది నిజమేనేమో   అని ....ఏం  చేస్తాం  అంత  విధి రాత ....ఇంకా  అప్పటి  నుంచి  కొంచం  కొంచం  గా లావు  తగ్గడం మొదలయింది ...ఇంటర్  పూర్తి  అయ్యేవరకి ....T .B   వచ్చిన  రోగిలగా  సన్నగా  అయిపోయింది ...
ఇంకా ఏమి చేస్తాం ..అది అలా  నాగుపాముల  ఉన్న  కత్తిరిస్తే  మా  అమ్మ  కొడతారు  అనే  భయంతో  ..అలాగే  మైంతైన్  చేస్తూ వచ్చా ....
రోజు మా గ్యాంగ్ ఎంత ఏడిపించిన భరించే దాన్ని కాని....కత్తిరించే ధైర్యం లేదు.ఇలాగే ఒక రెండు సంవత్సరాలు నెట్టుకొచ్చా ....కానీ హారిక కళ్ళు అన్ని నా జుట్టు మీదనే ...
అనగనగ ఒక రోజు ...సెమిస్టరు ఎగ్జామ్స్ అని 'కంబయిండు స్టేడి'  కోసం పద్దు రూం కి వెళ్ళాం ....అప్పటికి వరకు బాగానే చదువుకున్నాం ....టైం పన్నెండు కావస్తుంది...సడన్ గా హారిక....హే నీ జుట్టు బాగానే ఉంది కానీ...కొంచం షేపు చేస్తే ఇంకా బాగుంటది అని అనింది ....ఆహా నా వీక్నేస్స్ మీద కొట్టిందే!!! ...సరే  కానీ, కట్ చేయకూడదు అని చెప్పా అమాయకంగా.నీ మొహం, కట్ చేయకుండా ఎలా షేపు చేస్తారు???కొంచం అయిన కట్ చేయాలి....అంటే సరే అని ఒప్పేసుకున్న...ఒక కొంచమే అని మరీ మరీ చెప్పా.సరే నువ్వు అటు తిరుగు ...అస్సలు కదలొద్దు ...కదిల్తే షేప్ పోతది అని చెప్పారు ...సరే అని ఒప్పుకున్నా ....ఒక అద్దం ఇచ్చి కూర్చో పెట్టారు ...కదుల్తే నీ ఇష్టం ...మొత్తం పాడు అవుతది అని చెప్పేసరికి భయం వేసింది.చేస్తుంది చేస్తుంది ,...చేస్తానే ఉంది .....ఒక పావుగంట అయింది ...ఇంకా షేపు అవదే??? ....ఇంకా ఎంత సేపు.. అని అడిగా ....ఇదిగో అయిపోయింది... అని చేతులో పెట్టింది ...ఒక మూర జడ!!!! .....అప్పుడు చూడాలి నా ఫీలింగ్స్...ఏడవాలో ,నవ్వాలో కూడా తెలిదు ....వెంటనే హారిక...ఇప్పుడు చూడు ఎంత బాగుందో...ఇన్ని రోజులు పల్లెటూరు అమ్మాయి లా ఆ పాముని వెంట వేసుకొని  తిరిగేదానివి..."ఇప్పుడు అంత చిన్న జడ(పోనిటేల్) ఈ పాషన్"... అని ఒత్తాయింపు వేరే... ఏం చేస్తాం???చేసేది ఏమి లేక ఆ జడ నే చూస్తూ,ఫీల్ అవుతూ నవ్వినట్లుగా ఆక్షన్ చేశా ..
       ఇంటికి వెళ్ళంగానే మా అమ్మ ఏమంటారో.?? అని బయపడుతునే వెళ్ళాను...'కాలు ఇంటి లోపల పెడితే ...కాలు విరుగుద్ది' అని కట్టే పట్టుకొని నిల్చున్నారు గుమ్మం ముందు.తెలియక కట్ అయింది అమ్మ.. అని చెప్పినా.. వినరే ....!!!!అల ఒక నెల వరకు ...నా జుట్టు కనపడినప్పుడల్లా తిట్ల భారతం  కొనసాగుతూనే ఉండేది...మా అమ్మ నన్ను,నేను హరికని తిట్టుకోవడం అలవాటు అయిపొయింది.కానీ...ఇంతకు ముందయినా లావు లేకున్నా, పొడగు అయిన ఉండేది .ఇప్పుడు  చూడండి.. అటు లావు లేదు ,ఇటు పొడవు లేదు(ఈ టీ లో రంగు లేదు ,రుచి లేదు టైపు లో ) ...సరే ఈ పొట్టి జుట్టయిన లావుగా పెంచుదాం లే అని అడ్జుస్ట్ అయ్యాను ...ఎన్ని చేసిన పొడవు పెరగదు,లావూ పెరగదు....ఇంకా విసుగొచ్చి జుట్టు గురించి పట్టించుకోవడం మానేసా...నేను పట్టించుకోకుంటే ,మేమయిన పట్టించుకోవాలి కదా అని మా గ్యాంగ్ రెడీ గా ఉండే వాళ్ళు...

ఇప్పుడిప్పుడే నా పొట్టి జుట్టు అలవాటు అయి ...పొడుగు జుట్టు సంగతి మర్చి పోయారు మా అమ్మ.కానీ మేము ఒకదగ్గర కుదురుగా ఉంటే కదా ...ఒక రోజు హారిక సడన్ గా వచ్చి....మా అంటీ ఒకరు బ్యూటీ పార్లర్ పెట్టారు...చాల బాగా హెయిర్ స్టైల్ చేస్తారు....నీ జుట్టు ఎలాగో పెరగట్లేదు కదా,....దాన్ని రింగులు గా మారుస్తే...కొంచం లావుగా కనపడుతుంది ...చాల తక్కువ రేటులో చేస్తారు ...అలా చేపిద్దాం అని చెప్పింది.సరే అలా చేస్తే అయిన మా అమ్మ కొంచం సంతోషిస్తారు అనుకోని సరేఅనేశా....
           నెక్స్ట్ రోజు హారిక ఇంటికి వచ్చి తిసుకెల్లింది పార్లర్ కి....అంటీ ని పరిచయం చేసాక...లోపలి కి తను మాత్రమే పంపండి అని చెప్పి వెళ్లి పోయారు ఆ పార్లర్ అంటీ ...వెళ్ళే ముందు పేస్ ఫీచర్స్ బాగున్నాయి అనే కంప్లిమేంట్ కూడా ఇచ్చారు లెండి!!!!....ఇంకేముంది రెచ్చిపోయి,సరే నే మీరు వెయిట్ చేయండి...నేను రింగుల జుట్టు చేపించుకొని వస్తాను అని చెప్పి...పోసు కొడుతూ వెళ్ళాను లోపలి.వెళ్ళంగానే కుర్చీ లో కూర్చో పెట్టి,కళ్ళ మీద కీర దోసకాయ ముక్కలు పెట్టి కళ్ళు మూసుకో అని చెప్పారు.సరే అని అలాగే కళ్ళు మూసుకొని...వాళ్ళెం మాట్లాడుకుంటున్నారో వింటూ ఉన్నా...ఏమో రసాయనాల వాసనా ...ఎలుకలు,పిల్లు,పందులు  చచ్చిన వాసన రావడం మొదలు అయింది
...కొంచం సేపు కళ్ళతో పాటు ,ముక్కు,నోరు కూడా మూసుకున్నాను....బయట మా వాళ్ళు 'భార్య డెలివరీ టైం లో ...హాస్పిటల్ వార్డ్ ముందు టెన్షన్ పడుతూ తిరుగుతున్న మొగుడిలా ' టెన్షన్ పడుతూ అటు,ఇటు తిరుగుతున్నారు...ఎందుకంటే అప్పటికి నన్ను రూం లో కి తీసుకెళ్ళి మూడు గంటల పయిమాటే..ఆ మాత్రం టెన్షన్ ఉండదా ఏంటి??
ఇక్కడ నా పరిస్తి ఏమో ....నన్ను చంపడానికే   ఇలా ప్లాన్ వేసారు అనుకుంట అని...ఏడుపు వచ్చిన ఆపుకొని ....ఇక ఆ ఆ వాసన తట్టుకోలే అంటీ ఏంటా వాసన అని అడిగా....కొంచం పక్కన పెట్టారా, తట్టుకోలేక పోతున్న...అని అడిగా.అంటీ వెంటనే...అది నీ తలలోంచే వస్తుంది అమ్మ ..అన్నారు...అంతే...నాకు సుక్కలు కనపడ్డాయి అనుకోండి...నా తలలోంచి ఎలుకలు చచ్చిన వాసనా???అప్పుడు కళ్ళు తెరిచా ...అసలు ఏం జరుగుతుంది ఇక్కడ...నాకు తెలియాలి ,తెలియాలి అని యమస్ నారాయణ స్టైల్ లో అడిగా...అప్పుడు ఆ అంటీ నీ జుట్టు రింగులు గా మార్చాలి అంటే ఈ రసాయనం వాడాలి అమ్మ...లేకుంటే ఆ రింగులు వారం కూడా ఉండవు అని చెప్పారు...జుట్టు మీద నాకున్న మక్కువతో భరించాలి అనుకున్న...ఒక్క సారి మా వాళ్ళని చూడాలి అని అడిగా...ఆంటీ సరే అని వాళ్ళని లోపలి కి పిలిచారు,,,,పద్దు,హారిక...లేపలికి వస్తూనే ముక్కులు ఒకరకం గా పెట్టారు...అప్పుడే నాకు సీన్ అర్థం అయింది...కాసేపు తోడు కుర్చోండే ...మూడు గంటలు కళ్ళు ,నోరు(ముక్కు కూడా) మూసుకో ని బోర్ కొడుతుంది అన్నాను..హారిక నెమ్మది గా ఈ వాసనేంటే  బాబు?? ...వాంతి కొస్తుంది అని అడిగింది...నేను పోసుకొడుతూ నాకేం లేదే అన్నాను...అవునా...అని నా పక్క ప్లేస్ లో వాసన రావట్లేదు కాబోలు అని,..నా పక్కకు వచ్చింది...అంతే...వాక్ వాక్ అని బయటకు పరుగు పెట్టారు,...ఎలాగో అలా ఆ వాసనా భరించి...మొత్తానికి రింగులు తిరిగింది అని అద్దం ఇచ్చారు ఆంటీ...అద్దం లో చుస్కున్నాక నా పేస్ చూడాలి....కరెంటు షాక్ తగిలిన కాకిలా....ఏంటి ఇది నా పేస్ఏనా??అసలు ఇంకా నన్ను ఎవరయినా గుర్తు పడతార???
వెంటనే...ఆంటీ ఈ రింగులు తిసేయ్యాలి అంటే ఎంత తీసుకుంటారు అని అడిగా....ఇంకా ఏం చేయలేము అమ్మ....ఒక ఆరు నెలలు ఐతే వాటంతట అవే పోతాయి,,,అల్ ది బెస్ట్!!! అని చెప్పి...ఒక వారం రోజులు జుట్టు దువ్వకూడదు,తలంట కూడదు...అలా చేస్తే రింగులు తొందరగా పోతాయి అని జాగ్రత్తలు కూడా చెప్పారు.అప్పుడు చూడాలి....ఒక

చిన్న సైజు పిచ్చుక గూడు నా తలమీద పెట్టి నట్లు ఉంది...బయట కొంచం సేపు కదల కుంట ఉంటె ఖచితంగా పిట్టలు గుడ్లు పెట్టి,కాపురాలు కూడా పెడతాయి....వెంటనే హరికని పట్టుకొని ఏడవాలి అని పించింది...అదేమో పక్కకు రాకే వాసన తట్టుకోలెం అంటుంది..."అత్త తిట్టినందుకు కాదు ..తోటి కోడలు నవ్వినందుకు" అన్నట్లు....బంగారం లాంటి జుట్టు ఇలా పిచుక గూడు లా మారినందుకు కాదు నా బాద ...నా జుట్టునుంచి వాసన వస్తుంది అని....వెంటనే...ఆ వాసన పోవాలి అని తల స్నానం చేశా,,,వాసన ఐతే పోయింది కానీ...గూడు మాత్రం చెదర లేదు...ఇంటి కి వెళ్తే మా అమ్మ చేతులో ఖాయం అని నిర్నయిన్చికున్న....ఏమి చేయలేక....గమ్మున వెళ్లి నిల్చున్న...అంతే కనక దుర్గ అమ్మవారి ని చూసినంత పని అయింది...నాకు ఇంకా గుర్తుంది మా అమ్మ నాతో వారం రోజులు మాట్లాడ లేదు...ఆ గూడు చెదర్చాడని కి చేయని ప్రయత్నాలు లేవు అనుకోండి,,,ఏం చేసిన ఫలితం మాత్రం అంతంత మాత్రమే...


అసలే నా తల పయిన కట్టుకున్న గూడు ని చూస్తూ నేను ఏడుస్తుంటే...నా చిన్న నాటి స్నేహిస్తుడు "సెరీనా విల్లింస్" లాగా ఆ జుట్టేంటి అని అనేసాడు...అప్పుడు చూడాలి..కళ్ళనిండా నీళ్ళు తిరుగాయి.కానీ ఆ ఎలుకల మందు రసాయనం ఏంటో గాని ఎన్ని చేసిన నా గూడు మాత్రం అలాగే ఉంటుంది...ఇది జరిగి నాలుసంవత్సరాల  పయిమాటే....గూడు చెదిరిన నా పాత జుట్టు మాత్రం నాకు రాలేదు అండి..

జావా తెచ్చిన చిక్కులు

ఇంజనీరింగ్ ఫైనల్ ఇయర్ లో ప్రాజెక్ట్ అనే పర్వం ......అది చూసి ఏడవని ఇంజనీరింగ్ విద్యార్దులు ఉండరు అనుకుంట ...మేము ఐతే మీరు ఎడ్చినదానికి వంద సార్లు ఏడిచాం అనుకోండి .....కలలో కూడా ప్రాజెక్ట్ వర్క్ కలవర పెట్టేది...ఏంటి అంత కష్టం అని ఆలోచిస్తున్నారా? మీరే వినండి...కాదు కాదు చదవండి....
       అందరు ప్రాజెక్ట్స్ కి టీం లు వెతుక్కుంటున్నారు ...కానీ మాకు ఆ బాధ లేదు ...మా బాత్చ్ కరెక్ట్ గా ఒక ప్రాజెక్ట్ కి సరిపడే ల ఉంది...ముచ్చటగా ముగ్గురం(నేను,పద్దు,హారిక).ఈలోపు హారిక, వాళ్ళ బాబాయి గారు "సెంట్రల్ యునివెర్సిటీ" లో ప్రోఫెసేర్ గా ఉన్నారు ...అక్కడ ప్రాజెక్ట్ ఇవ్వమని అడుగుదాం అనింది .అక్కడ ఐతే మనకు సహాయం చేయడాని బాబాయి ఉన్నారు ...ఈజీగా ప్రాజెక్ట్ చేసివేయ వచ్చు అని అందరం ఓకే చెప్పి....వెళ్లి వాళ్ళ బాబాయి గారిని కలిసాము .అయన కూడా సరే అనేసారు.కాలేజి లో రిపోర్ట్ చేసి "ప్రాజెక్ట్ రిపోర్ట్ " కోసం భాగ్యనగరం బయలుదేరాము.


అక్కడ తెలిసిన వాళ్ళ సహాయం తో ఒక ఫ్లాట్ రెంట్ కి తీసుకున్నాం.తీసుకున్నాక తెలిసింది అది ఒక 'పరమవీర  చక్ర' గారి ఇల్లు అని.సామాను ఇంట్లో పెట్టక ముందే వొనర్ అంటీ వచ్చారు...ఇలా ఉండాలి  ,అలా ఉండాలి ,ఇది ఇక్కడ పెట్టండి,అది అక్క పెట్టవద్దు ...ఇలా చెపుతానే ఉంది.లాస్ట్ లో ఆమె చెప్పిన ముఖ్య షరతు ...ఇంటికి ఎవ్వరు(అబ్బాయిలు అనే కదా అనుకుంటాం!!!) రావద్దు ,లాస్ట్ కి తల్లిదండ్రులు కూడా అంట.ఒక వేల వచ్చినా  ఒకపూట మాత్రమే ఉండాలి.అసలే మాది కోతి మూక...కోతి మెడకు కళ్ళెం వేసిన అది చేసే కోతిశెకలు మానుతుందా చెప్పండి!!!! .....సరే ఆంటి అని బుద్దిగా చెప్పాము.ఇప్పడు మా ముందు రెండు టార్గెట్లు ఒకటి ప్రాజెక్ట్ ఐతే ,ఇంకోటి ఎలా ఇక్కడినుండి తప్పించుకోవటం ??వెంటనే హారిక ,ముందు మనం సెటిల్ ఐతే నే కదా ప్రాజెక్ట్ బుద్దిగా చేయగలం,మన తక్షణ కర్తవ్యం ఇల్లు మారటమే, అని చెప్పేసింది.ఎవ్వరం సమానులు సద్దుకోవద్దు ..వేరే ఇల్లు వెతికే ప్రయత్నం లో ఉండండి అని ఖచితం గా ,బల్ల గుద్ది మరి చెప్పేసింది.మాకు తోడు హారిక వాళ్ళ అమ్మగారు కూడా ఉన్నారు.అంటీ చాలా మంచివాళ్ళు...చిన్న పిల్ల లా మాతోపాటే కలిసి పోయే వారు....మేము వేసే వెధవ,మంచి(అప్పుడప్పుడు) ప్లాన్స్ కి ఫుల్లు సపోర్ట్ ఇచ్చేవారు ....'సరే రా, మనం వేరే ఇల్లు వెతికి... తరువాత ఎలాగో అల యీ ఆంటీ ని నేను కంప్రోమిసే చేస్తలెండి 'అన్నారు....ఇంకేముంది ...అగ్నికి,ఆద్యం తోడయినట్లు ....వెంటనే వేరే ఇల్లు వెతికాం..ఈసారి కాప్షన్ మార్చేసాం ..."కొంచం ఖర్చు అయిన పరువలేదు కాని,వొనర్ లేని ఇల్లు చూడాలి "...అల అలా వెతికి లాస్ట్ కి ఒక మంచి అపార్ట్మెంట్ లో దిగేసాం ....
        

   ఇక ప్రాజెక్ట్ వర్క్ స్టార్ట్ చేద్దాం .......వెళ్లి ప్రాజెక్ట్ జాయిన్ అయినట్లు రిపోర్ట్ చేదం అని బయలుదేరాం....ప్రోఫెసేర్ గారిని కలిసాక....ఎం ప్రాజెక్ట్ చేయాలి నిర్ణయించుకోండి అని ...ఏవో కొన్ని పేపర్లు ఇచ్చారు ...@౩%$#&* $%&(@#$$%^ .....ఏమయినా అర్థం అయిందా???మాకు కూడా ఆ పేపర్లు చూస్తే ఇలాగే అనిపించింది.ఇంతకు ఇవన్ని ఏంటి అండి?? అని అడిగితే ...ప్రాజెక్ట్ టైటిల్స్ అన్నారు ...ఇందులో ఏది చేద్దాం అనుకుంటున్నారో చెప్పండి అని మళ్ళి అడిగారు....వెంటనే నాకొక ఆలోచన తట్టింది ....మూడు వేళ్ళలో ఏదో ఒక వేలు పట్టుకోవే అని అడిగా పద్దు ని .అది మొదటి వీలే పట్టుకుంది ...వెంటనే "వే విల్ గో విత్ ఫస్ట్ " అన్నాను.సరే ఐతే వెళ్లి చేయండి అని ఒక పెద్ద బుక్ ఇచ్చారు ... అప్పుడు నేను సునీల్ లాగా అమాయకంగా పేస్ పెట్టి...ఇదేంటి అండి అన్నాను....ఇది శాంపిల్ ప్రాజెక్ట్ బుక్....పోయినసారి ఒక అమ్మాయి చేసిన ప్రాజెక్ట్ రిపోర్ట్...మీరు కూడా ఇలాగే తాయారు చేసి కాలేజీ లో సబ్మిట్ చేయాలి అన్నారు.మాకు ఒకటే సంతోషం ...మన ప్రాజెక్ట్ ఇంత సులువు అవుతుంది అనుకోలేదు కదా అని.ఏదో ఘన కార్యం చేసిన గర్వం తో రూం కి వచ్చేసాం ...
           తరువాత రోజు ప్రాజెక్ట్ వర్క్(ఏదో హోమేవోర్క్ లాగా) చేద్దాం  అని కూర్చున్నాం అందరం ....సరే కవిత నువ్వు మొదలెట్టు అన్నది పద్దు....సరే ఐతే అన్నాను...అవును ఎం చేయాలి??అసలు ప్రాజెక్ట్ అంటే ఏంటి??? అన్నాను....వెంటనే హారిక ....టైటిల్ సెలెక్ట్ చేసావు కదనే....  అదే చేసి చూపించాలి ప్రాక్టికల్ గా ....అయ్యో అవునా.మేము పింకీ ,పొంకి చెప్పి ఒకటి సెలక్ట్ చేసాం అంతే ...కానీ మాకు ఏ పాపము తెలియదే అన్నాను.చచ్చాం కదే...నిజం గా నీకు తెలుసేమో అని నేను బాబాయి ఎమైన హెల్ప్ కావాలి అంటే చెప్పండి అన్నప్పుడు .... వద్దండి  అని చెప్పా ...అంటూ ఉరిమి చూసింది ... సరే ఐతే ఇప్పుడు హెల్ప్ కావాలి అని అడగవే...కొంచం ప్రాజెక్ట్ చేసి పెట్టమని అడుగుదాం అన్నాను...సరే ఐతే....కానీ డైరెక్ట్ గా వెళ్లి అడుగుదాం అని చెప్పింది...సరే అని మళ్ళి బయలుదేరాం కాలేజి కి ...బాబాయి ని కలిసి...కొన్ని డౌట్స్ ఉన్నాయి అండి అన్నాం...అయన చెప్పండి అన్నారు..."సర్ యీ ప్రాజెక్ట్ ఎలా చేయాలో(అసలేం చేయాలో,ఎక్కడ మొదలు పెట్టాలో ??? ) అర్థం కావట్లేదు అండి అన్నాను.ఏ ప్లాట్ఫారం లో చేస్తున్నారు అని అడిగారు....అప్పుడు నా పేస్ చూడాలి....వంద మంది సునీల్లు కూడా సరిపోరు ...ప్లాట్ఫారం ఏంటి ??నిన్న ప్రాజెక్ట్ చేయమన్నారు(అదేదో పూర్తి చేసుకోచిన ఫీలింగ్ తో),ఇవాళ ప్లాట్ఫారం అంటున్నారు ...అని ఒకటే భయం,ఏడుపు.వెంటనే  హారిక ని పక్కకి తిస్కేల్లి,,,,ఇదంతా కాదు కానీ...'చిన్న హెల్ప్ బాబాయ్ ...కొంచం యీ ప్రాజెక్ట్ మాత్రం చేసి పెట్టండి' అని అడిగేయవే...లేదంటే రోజుకో కొత్త  పదం చెపుతున్నారు ...ఎందుకొచ్చిన రిస్క్ చెప్పు...అన్నాను.అది నీ మొహం అల అడిగితే నా పరువు పోతది..మా బాబాయి వెళ్లి మా డాడి తో చెప్పారు అంటే అంతే....అమ్మో నేను అడగను...డౌట్,డౌట్ అని చెప్పి ఒక్క ఒక్క స్టెప్ ఆయనతోనే చేపిద్దాం పద... అని చెప్పింది...నేను ఎం చేసేది లేక 'సరే' అన్నాను....మరి ఆ ప్లాట్ఫారం సంగతి ఏంటి???అని మళ్ళి అడిగా .....అది నేను కవర్ చేస్తా ఉండు ,,,,అని బాబాయి ఏ  ప్లాట్ఫారం ఐతే బెటర్ అని అడిగింది...అయన వెంటనే...."జావా" ఐతే బాగుంటుంది అమ్మ...పయిగా  "జావా చేస్తే  జాబులు తొందరగా వస్తాయి " అన్నారు....వెంటనే హారిక సరే సరే...ఐతే మేము జావా లో నే చేస్తాం,అనేసింది తొందర పడి.మరి మీకు జావా ఎంత బాగా వచ్చు???కాలేజి లో చవిన జావా సరిపోదు..ఇంకా కొంచం డీప్ గా తెలియాలి అన్నారు.కాలేజి లో జావా చదివామ??ఎప్పుడే ???...అనేసింది పద్దు కంగారు పడుతూ ....వెంటనే హరిక ఎవరినయినా కనుక్కుందాం లేవే ....ఎందుకు కంగారు పడతావ్ అని సద్దిచెప్పింది...మరి ఎక్ష్త్ర జావా ఎక్కడ చదవాలి సర్ అని అడిగా(అసలు జావా కే దిక్కు లేదు,ఏక్ష్త్ర జావా గురించి దిగులు!!!!)..ఏదయినా  మంచి ఇన్స్టిట్యూట్ చూసి జావా జాయిన్ అవ్వండి...ఆ నేర్చుకున్న దాని  తో యీ ప్రాజెక్ట్ చేయండి అన్ని చెప్పి వెళ్లి పోయారు...వెళ్ళే ముందు....జగ్రత్హగా నేర్చుకోండి..అసలే నాకు జావా రాదు...టైం కి సబ్మిట్ చేయకపోతే కాలేజి లో మార్కులు రావు...మీ ఇష్టం .....అని నవ్వుతూ చెప్పి వెళ్లి పోయారు....అప్పుడు చూడాలి అందరి మైండ్స్ బ్లాక్డ్ ...ఏంటి మన గతి...ఈయన, నాకు జావా రాదు అంటాడు...అల ఐతే మన ప్రాజెక్ట్ ఎలా చేసి పెడతారు??ఇప్పుడు ఎం చేయాలి??వెంటనే పద్దు.....మనం ముగ్గురం జాయిన్  అవ్వడం కంటే మీ బాబాయి నే జావా జాయిన్ అవ్వమని చెపుదాం ...అని అవిడియా ఇచ్చింది...వెంటనే నేను అందుకొని...అసలు ఏది అయితే బెటర్ అని అడగకుంట...మీకు ఏది వచ్చు అండి అని అడిగితే బాగుండు...అని అరిచేస హరికని చూస్తూ....అదంతా ఎం కాదులే అయన మనం అల చెపితే బాగా చదువుతారు అనుకోనిఅలా చెప్పి ఉంటారు...లాస్ట్ మొమెంట్ లో హెల్ప్ చేస్తారు లెండి...వెళ్లి జావా జాయిన్ అవుదాం పదందే అని పురమాయించింది.

బాబాయి గారు చెప్పినట్లు జావా జాయిన్ అయ్యాము....అయన డైలీ క్లాసు అంటారు,object అంటారు కానీ....ఒక్క రోజుకూడా ప్రాజెక్ట్ అనరే అని కోపం వచ్చి ఒక రోజు అడిగేసా....అయన నాకు ప్రాజెక్ట్ చేసే తెలివే ఉంటె ....నేను ఇక్కడ ,ఇలా ఎందుకు పని చేస్తాను ???ఏదయినా మంచి MNC లో ఉద్యోగం చేస్తూ ఉండేవాన్ని అన్నారు....ఇంకేముంది ...చచ్చింది గొర్రె ....బాబాయి గారు జావా రాదు అంటారు,వీడు ప్రాజెక్ట్ చేయరాదు అంటారు,,,,ఇప్పుడు ఎం చేయాలి అని ఒకటే కంగారు.యీ లోపు కాలేజి లో మొదటి దఫా ప్రాజెక్ట్  సమర్పించాలి అంట,,,,మా చేతులో జావా క్లాసు,object అంటూ ఏవో రెండు,మూడు ప్రోగ్రాములు తప్ప వేరే ఎం లేదు.అప్పుడు తలుక్కున ఒక ఐడియా తట్టింది హారిక కి...మా బాబాయి అవసరమయి రెఫెర్ చేయమని ఒక పుస్తకం ఇచ్చారు చూడు  అది కొంచం,కొంచం మర్చి,పేరు మర్చి...మన కాలేజి లో ఇచేసేద్దాం అని చెప్పింది.ఐడియా ఏదో బాగానే ఉంది...కానీ అది పుస్తక రూపం లో ఉంది....సిస్టం లో కి రావాలి అంటే ఎలా???ఏముంది...అందరం తలా కొన్ని(ఒక యబాయి నుండి నూరు మద్యలో ) పేజీలు టైపు చేయాలి ...అంతే ....సింపుల్ అని సింపుల్ గా చెప్పేసింది అది.చేసేదేముంది కానీయ్ ...అని మొదలు పెట్టాం.నేను ఒక ముప్పయి పయినే  పేజిలి టైపు చేశా....ఇంకా చేస్తానే ఉన్న సడన్ గా కరెంటు పోయింది....ఏముంది....టైపు చేసినది మొత్తం పోయింది .....హి బాగావాన్...ఏమని చెప్పను నా బాధలు.?????ఇలా కింద,మీద పడి టైపు చేసిందే ఒకటికి పడి సార్లు చేసి...ఎలాగో అల చెప్పిన టైం కి కాలేజి లో ఇచ్చేసాం.అందరు సగం ,సగమే తెచ్చారు ...మేము మాత్రమే చేసినది,చేస్తున్నది,చేయ బోతున్నది మొత్తంసమర్పించాం ....ఎంత గొప్ప వాళ్ళమో కదండీ.....హి హి హి.పాపం మా కాలేజి లో ఎవ్వరు యీ (కాపీ కొట్టిన సంగతి ) విషయాన్నీ గమనించలేక పోయారు.ఎలాగో అలా బయటం పడ్డాం....
     రోజు జావా క్లాసు కి వెళ్ళే వాళ్ళం ,వచ్చే వాళ్ళం అంతే,,,,ప్రాజెక్ట్ గురించి ఆలోచనే లేదు,,,ఎందుకంటే,,,డీప్ గా వస్తేనే చేయగలుగుతాం అన్నారు బాబాయి గారు...మాకేమో ఇంకా a ,b ,c ,d  లే చెపుతున్నారు ...x ,y ,z  వచ్చాకే ప్రాజెక్ట్ చేయగలుగుతాం అని ఏమి చేయక పోయే వాళ్ళం.ఇలా రోజులు గడుస్తు ఉన్నాయి....యీ లోపు కాలేజి లో ఫైనల్ ప్రాజెక్ట్ సమర్పించాలి అని పిలుపు వచ్చింది...కానీ మా మాస్టారు మాత్రం ఆ a ,b ,c ,d దగ్గరే ఉన్నారు...అదేమిటి అంటే అంతకంటే ఎక్కువ తెలిస్తే ఇక్కడ ఎందుకు ఉండే వాణ్ణి అంటాడు...ఇప్పుడు ఎం చేయాలి??సరే బాబాయి గారు...ఏమయినా హెల్ప్ చేస్తారా అంటే....ప్రాజెక్ట్ అంటే సొంతం గానే చేయాలి...ఎవ్వరు సహాయం చేయరు...అది ఇలాంటి విశ్వ విద్యాలయం లో ప్రాజెక్ట్ చేయడం అంటే మాటలా ఏంటి???మీకు మంచి భవిష్యత్తు(నాకు అప్పుడు 'భవిష్యత్తు' బాగానే కాళ్ళ ముందు కన పడుతుంది)  ఉంటది అంటారు....తప్ప హెల్ప్ అనే మాటనే దరిచేయనివ్వట్లేరు ....ఇప్పుడు ఎం చేయాలి???అందరికి ఒకటే టెన్షన్...సరే ఎక్కడయినా ప్రాజెక్ట్ కొని అది సబ్మిట్ చేద్దామా అంటే...వాళ్ళ దగ్గర ఉన్నవే మేము కొనాలి తప్ప....మా టైటిల్ కి సంబంధించినది వాళ్ళు చేయరు అంట....ఇప్పుడు ఎలా???ఎలాగో అలా మా అన్నయ్య ని బ్రతిమిలాడి ఒక ప్రాజెక్ట్స్ చేసే అతన్ని పట్టుకున్నాం.ఎంత ఖర్చు అయిన పరవాలేదు మాకు యీ ప్రాజెక్ట్ చేసి పెట్టరు...అని కాళ్ళ ,వేళ్ళ పడి ...ఒప్పించుకున్నం.దేవుడు లా వచ్చి....టైం కి ఏదో అలా జావాలో ఒక నాలుగయిదు పేజీలు సృష్టించి ఇచ్చారు....అప్పుడు కానీ మా ప్రాణం కుదుట పడలేదు....కానీ అంతలో ఇంకో కష్టం....మీరు చేసిన ప్రాజెక్ట్ మీరే కాలేజి కంప్యూటర్ లో ఇన్స్టాల్ చేయాలి అన్నారు...మకదేమో తెలిదు ఆయె,....ఎలాగో అలా మా కాలేజి యాజమాన్యాన్ని ఒప్పించి...మా కంప్యూటర్ లో నే ప్రాజెక్ట్ చూపించే ఏర్పాటు చేసింది హారిక.....హమ్మ్మం (పెద్ద జావా నిట్టుర్పు ).ఇలా పలు విధాలు గా కస్టపడి ప్రాజెక్ట్ అనే పర్వాన్ని ముగించేసాం ...ఎన్ని మార్కులు వేసారు అని మాత్రం ఇప్పటికి అడగకండి...వింటే మీరు తట్టుకోలేరు....అదన్నమాట సంగతి!!!!!!.....


కొస మెరుపు:కానీ ఒక మాట అండి...బాబాయి గారు నిజమే చెప్పారు అండి....మేము అందరం ఇప్పుడు జావా లోనే ఉన్నాం......థాంక్స్ టు అశోక్ బాబాయి గారు....

ఎలా చెప్పను !!!

నీ పేరే పలకాలనుకునే పెదవులకి  నా చిరునవ్వు నువ్వని ఎలా చెప్పను !!!
నిన్ను ఆశగా వెతికే చూపులకి నా కంటి పాప నువ్వని ఎలా చెప్పను !!!
నాలోని నీ ప్రతి జ్ఞాపకానికి నా గుండె చప్పుడే నువ్వని ఎలా చెప్పను !!!
స్నేహితులుగా మనం గడిపిన కాలానికి నీ మీద నాకున్నది ప్రేమే అని ఎలా చెప్పను !!!

'వర ' కట్నాలు ఎందుకివ్వాలి???

ఇదేం ప్రశ్న తల్లి అని అనుకుంటున్నారా??మీరే చెప్పండి అసలు ఎందుకివ్వాలి ఈ వర కట్నాలు??
    ప్రాణం కన్నా ఎక్కువ ప్రేమించే అమ్మానాన్నలని వదిలేసి మీతో వస్తున్నందుకివ్వలా?
   వంటింటి మొహం కూడా చూడని అమ్మాయి మీకోసం వంటమనిషిగా  మారుతున్నందుకివ్వలా?
   ఆరుగంటలను గడియారం లో చూసికూడా ఎరగని అమ్మాయి తెల్లవారుజామున లేచి ఇల్లు చక్కబెట్టుకున్నందుకు ఇవ్వాళ???
   అమ్మాయి హోదానుండి 'అంటీ ' గా మరుతున్నందుకు ఇవ్వాలా???

అసలు ఎందుకివ్వాలి అని అడుగుతున్న అధ్యక్షా....

20 సంవత్సరాలు కళ్ళలో పెట్టుకొని  పెంచిన అమ్మానాన్నలని వదిలేసి మీతో వచ్చినందుకు మీరు కదా మాకు ఇవ్వాలి...అమ్మాయి పుట్టగానే "లక్ష్మి దేవి" పుట్టింది అని సంతోష పడతారు అమ్మానాన్న...కానీ అమ్మాయి పుట్టగానే..ఆ అమ్మాయికి కాబోయే అత్తగారింటి వాళ్ళకి "లక్ష్మి దేవి" పుట్టునట్లుగా మారిపోయింది నేటి సమాజం.అమ్మాయిని ఉత్తి చేతులతో పంపటం ఇష్టం లేక ఏదో తమకు 'ఉన్నంతలో' తల్లిదండ్రులు ఇచ్చుకునేదే 'వరకట్నం' .....కాని ఇప్పుడు తమకు 'ఉన్నదంతా'(అవసరమైతే అప్పు చేసి కూడా ) ఇవ్వడమే వరకట్నం అనబడుతుంది.అందులో కూడా కొన్ని షరతులు ఉన్నాయండోయ్ .....
                

   మొత్తం కట్నం నగదుగా ఇస్తారా లేక నగల రూపం లో ఇస్తారా ??
   బ్యాంకు లో వేస్తారా లేక డి.డి రూపం లో ఇస్తారా??
    ఇల్లు రూపం లో ఇస్తారా లేక భూమి రూపం లో ఇస్తారా???
        ఏది అయిన పరవ లేదు అండి మాకు ...అన్ని మామగారి పేరుమీద ఇవ్వండి అంతే.....
అమ్మాయి తండ్రి : కట్నం ఇచ్చేది అబ్బాయి కి, వీలునామా మామగారి పేరు మీద...మరి మా అమ్మాయి పరిస్థితి ఏంటి??...
అబ్బాయి తండ్రి: మీరు భలే వారండి పెళ్లి తరువాత మా అమ్మేయే అవుతది కదా...అందుకనే నాపేరు కరెక్ట్.
    
                    ఎంత మంచి మమగారో కదా.....
ఏమి అనకుంటే పెళ్లి కొడుకుకి ఒక ఒడ్డాణం చేసి ఇవ్వండి చాలు అని అడిగే సహృదయులు కూడా ఉన్నారండోయ్ ......
            మొన్న మా ఫ్రెండ్ ఒక అబ్బాయి తనకు ఎలాంటి అమ్మాయి కావాలో చెప్పాడు...అందులో కొన్ని మచ్చుకి...
1.ఒకతే అమ్మాయి అయి ఉండాలి (అక్క చెల్లెళ్ళు అస్సలు ఉండకూడదు )
2.అమ్మాయి కి పొరపాటున అన్నా కానీ తమ్ముడు కానీ ఉంటె వాళ్ళు ఈ అమెరిక నో ,పాకిస్తాన్ లో నో ఉండి ఉండాలి ....
3.నాన్న కి ,అమ్మకి (అమ్మాయి వాళ్ళ) మంచి ఉద్యోగం (రాష్ట్ర లేక కేంద్ర ప్రభుత్వఉద్యోగం ఐతే మరీ మంచిది) ఉండి ఉండాలి
4.అమ్మాయి ఖచ్చితం గ MNC లో ఉద్యోగం అయి ఉండాలి
5.ఆస్తులు బాగా ఉండాలి (అబ్బాయే కాదు వాళ్ళ అమ్మ ,నాన్న కూడా కూర్చొని తిన్న కరిగిపోనంత )

ఇవన్ని ఉన్న అమ్మాయి ఎలా ఉన్నా...ఎలాంటిది అయిన పరవాలేదా???

నిజంగానే బాగా ఆస్తిపాస్తులు ఉన్నవారు ఐతే ఇచ్చుకోగలరు...ఏమి లేని మధ్య తరగతి,పేద తల్లిదండ్రుల పరిస్థితి ఏంటి ???ఎలా తీర్చగలరు ఈ " గొంతమ్మ కోరికలు ".....
ఇంతగా డిమాండ్ చేసే ఆ అత్తమామలు తమకు ఒక కూతురు(అలయాస్ ఒక ఇంటి కోడలు ) ఉంది అనే విషయం మర్చిపోతారేమో ....

ఇప్పుడు చెప్పండి ఇక్కడ ఎవరిది తప్పు??వరకట్నాలు అడుగుతున్న అబ్బాయి వాళ్ళదా ?ఇస్తున్న అమ్మాయి వాళ్ళదా??అన్నిటి కి  ఒప్పుకుంటున్న పెళ్లి కొడుకా??
ఎవరు మారాలి ???పెళ్లి పేరుతో జరిగే ఈ అన్యాయాన్ని(వ్యాపారాన్ని) ఎవరు ఆపాలి ???
ఇప్పటికే ప్రభుత్వం చాల చట్టాలు తెచ్చింది ...కాని ఏవి ఆచరణలో పెట్టిన పాపాన పోలేదు....ఎప్పుడు ఈ వరకట్న బాధలు పోయి.....కన్యాశుల్కం వస్తుందో అని వెయ్యి  కనులతో ఎదురుచూస్తున్నా (హి హి హి హి).....

మీరనవచ్చు అందరు 'అలా' ఉండరు అని...నేను చెప్పేది 'అలా' ఉండని వారి గురించే ....ఏదో నా అనుభవాలు,ఆలోచనలు మాత్రమే ఇక్కడ చెప్పను...  (కొసమెరుపు )

నా(మన ) సాఫ్ట్వేర్ కష్టాలు....

ఇంజనీరింగ్ పూర్తి చేసిన వెంటనే పెళ్లి చేసేసారు ఇంట్లో.మా శ్రీవారు  చెన్నై లో  జాబు కాబట్టి నాకు కూడా అక్కడే జాబు వస్తుంది లే అనే ధైర్యం తో "వాకే " అనేసా పెళ్లి కి.కానీ అనుకున్నది ఒక్కటి,అయినది ఒక్కటి.పెళ్లి చేసుకొని,చెన్నై కి వచ్చిసెటిల్ అయ్యే లోపు.. రెండు  సంవత్సరాలు పయినే పట్టింది.అప్పటి కి  ఫ్రేషేర్ టైం కాస్త  అయిపోయింది.అటు ఎక్స్పీరింస్ కూడా లేదాయే...ఏమి చేద్దురా  దేవుడా అని ఒకటే దిగులు పట్టేసింది.మా బాట్చు(హారిక,పద్దు మరియు ఇతర స్నేహితులు ) అంతా ఏదో ఒక జాబు లో జాయిన్ అయ్యారు.నేనేమో ఇలా ఏకాకి నిరిద్యోగిల మిగిలి 

పోయా.ఏం చేయాలి అని హారిక కి ఫోన్ చేస్తే "తెలిసో తెలియకో పెళ్లి చేసుకున్నావ్,ఇప్పటికయినా మించి పోయింది లేదు ,హైదరాబాద్ కి వచ్చేయి  జాబు,విడాకులు రెండు నేను అర్రెంజ్ చేస్తా " అని మన్మధుడు సినిమా లో నాగార్జున ల చెప్పింది.ఇప్పుడు ఏం చేయలిరో దేవుడా అని తల బాదుకుంటున్న సమయం లో  "జావా " నేర్చుకుంటే జాబు తొందరగా వస్తుంది అని ఒక శ్రేయోభిలాషి గారు చెప్పారు.ఎలాగో అలా జావా పూర్తి చేసి ఉద్యోగ ప్రయత్నాలు మొదలెట్టా.మొదట్లో బాగా భయమనిపించేది... పోగా పోగా ఇంటర్వ్యూ అంటే బయమే లేకుంట పోయింది(తినగ తినగ వేము తియ్యనుండు టైపు లో అన్నమాట).ఇంటర్వ్యూ అంటే భయం  ఉండేది కాదు ,కానీ మా ఆయనని చూస్తే నే భయం వేసేది ...ఎందుకంటే ఇంటర్వ్యూ అవగానే రిజల్ట్స్ వస్తాయి   కదా....అది ఎలార బాబు చెప్పేది అని...(జాబు రాలేదు అనే కదా చెప్పాలి).మరి నా పరిస్థితి(ఎవ్వరు ఆలోచించరు) అలానే ఉంది ....జావా అప్పుడే నేర్చుకొని ,పది మంది చెప్పిన మాటలు విని రెండు  సంవత్సరాలు "ఫలానా" కంపెనీ లో ఉద్యోగం  చేశాను అని అబద్ధం చెపుతున్నాకదా...ఐన మన వెర్రి కాని..ఆ మాత్రం కనిపెట్టలేర అండి ఆ ఇంటర్వ్యూ చేసే వాళ్ళు???అది నాలాంటి వాళ్ళ ని చూస్తే యిట్టె చెప్పేస్తారు...అంత అమాయకం  గా పెడతాం కదా మనం ఫేస్ ఆ సమయం లో.ఏది ఏమైతే నేం...సీత కష్టాలు సీతవి,పీత కష్టాలు పీతవి ...ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళటం ..ఇంటికి రాగానే నెక్స్ట్ రౌండ్ కి (సెలెక్ట్ యితేనే ) ఫోన్ చేస్తాం అన్నారు అండి ,అని చెప్పటం అలవాటు అయిపోయింది.తిరగని కాంసేలేటేన్చి లు లేవు అనుకోండి.అలా ఒక ఆరు నెలలు వెతికా ఉద్యోగం కోసం.అప్పుడు ఒక ఐడియా వచ్చింది...ఇలా ఉద్యోగం(సాఫ్ట్ వేరు) కోసం అంటూ సమయం వృధా చేయడం కంటే...ఏదయినా టెక్నికల్ ఇనుస్త్యుటులో అయిన  జావా ఫాకల్టి గా చేయటం మంచిది కదా...అలా చెపితే మనకూ మంచిది.... అటు పిల్లలకూ మంచిది...వెంటనే మా వారి చెవిలో ఉదేసా నా ఐడియా.గ్రీన్ సిగ్నల్ వచ్చేసింది 

....NIIT  లో నా ఫస్ట్ జాబు ఫాకల్టి గా.NIIT  కబుర్లు చెప్పాలి అంటే ఇంకో టపా రాయాల్సిందే....అంత బాగా నేర్చుకున్న జావా మరియు జీవిత పాఠాలు....అప్పుడు తెలిసింది నాకు "నేను ఫాకల్టి కి ఎక్కువ,సాఫ్ట్వేర్ కి తక్కువ " అని.నిజం చెప్పాలి అంటే ....సబ్జెక్టు ఉన్నా తగిన అనుభవం(కంపెనీ  వాళ్ళు ఎదురుచుసేది అదే కదా!!) లేకపోవటమే ముఖ్య కారణం అయినది .
                             ఇలా ఒక సంవతరం పాటు NIIT  లో "మేడం","మిస్"(పెళ్లి అయినాక కూడా!!!) అని పిలిపించుకొని..తెగ మురిసిపోయాను...మళ్ళి మాయన మొదలు పెట్టారు ఇంకా ఎన్ని రోజులు ఇలా ఫాకల్టి గా చేస్తావ్?సాఫ్ట్వేర్ సైడ్ వెళ్ళే ఐడియా ఉందా??లేదా??(నన్ను "మిస్" అని పిలుస్తుంటే కుళ్ళుకొని ,తట్టుకోలేక ఇలా బయట పడ్డారు ) ...మళ్ళి మొదలు సాఫ్ట్వేర్ కష్టాలు ....నిజం చెప్పాలి అంటే నాకు ఆ NIIT  లైఫ్ బాగా నచ్చేసింది ...బోలెడు మంది ఫ్రండ్స్(స్టూడెంట్స్ కూడా)...సంతోషం గా ఉండేది...ఇలాంటి సమయం లో ఒక

మంచి వ్యక్తి,సహృదయుడు(ఇంకా ఏమయినా  నాలుగు మంచి మాటలు కలుపుకొండే) నా రేసుమి చూసి పిలిచి సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీ లో,అది ఫ్రేషేర్ గా (జూనియర్  డెవలపర్ గా) ఉద్యోగం  ఇచ్హారు.ఆ సమయం లో అయన నాకు దేవుడి లా,ఆపద్భాందవుడు సినిమా లో చిరంజీవి లాగా కనపడ్డారు .....వచ్చాక  తెలుస్తుంది ఆ NIIT లైఫ్ ఈ సుఖం అని ....అనవసరం గా మా అయన మాటలు విని ఇక్కడ వచ్చిపడ్డాను(కుడితిలో పడ్డ ఎలుక లాగా!!).డెడ్ లైన్(చావటాని మార్గం) అంటాడు,టార్గెట్ అంటాడు,ఇంట్లో వాళ్ళ ఆవిడా తిడితే  ఇక్కడ మీటింగ్ అంటాడు...చస్తున్న అనుకోండి.హుంమ్(పెద్ద నిట్టుర్పు) ఎం చెప్పా మంటారు నా సాఫ్ట్వేర్ కష్టాలు....
             కానీ ఇక్కడ నాలాగా జాబు కోసం ఎదురుచూసే వాళ్ళని చులకనగా చూడటం నేను జీర్ణించుకోలేక  పోతున్న.ఒక నిజాయితి ఉండదు,ఒక బలమయిన,స్పష్టమయిన సంబంధ బాంధవ్యాలు ఉండవు.ఏదో వచ్చామా?పోయామా???అంతే.మొన్న ఈమధ్య ఒక ఫ్రేషేర్ కావాలి అని ఒక ఇంటర్నల్ రెఫరెన్సు మెయిల్ వచ్చింది...అందులో సారాంశం మీకోసం...

                             మాకు(అనగా మా కంపెనీ  కి) ఒక ఫ్రేషేర్ కావాలి,కొంచం జావా తెలిసి ఉంటె చాలు(అని విడివిడిగా టాపిక్స్ లిస్టు ఇచ్హారు..అది చూస్తే మొత్తం జావా తెలిసి ఉండాలి అని చెప్పకనే చెప్పారు)..కానీ మొదటి మూడు నెలలు  జీతం ఉండదు ..ఆ తరువాత పనితీరు నచ్చితే (మాకు అవసరం ఉంటె) జాబు ఇస్తాం....ఎవరయినా తెలిసిన,నమ్మకస్తులు(సాలరీ ఇవ్వకుంట పనిచేయిన్చుకునే విషయం బయట చెప్పనంత నమ్మకం గా) ఉండే నిరుద్యోగులు(దారిద్యరేఖకు దిగువున ఉన్నవాళ్లు) ఉంటె ..రేసుమి పంపగలరు....
          ఇది సారాంశం.
          నిజం గా చెప్పండి మీరయితే  ఏం చేస్తారు?తెలిసన వాళ్ళు ఉంటే(తప్పకుంట ఉండే  ఉంటారు) రెఫెరెన్సు ఇస్తారా??ఇన మూడు నెలలు జీతం ఉండని జాబు కి ఎలా రమ్మని అడుగుతాం??సరే మూడు నెలలు ఎలాగయినా సద్దుకున్న ,తరువాత జాబు ఖచితం గా ఇస్తారు అనే గ్యారెంటి ఇవ్వగలరా??ఇవన్ని ఆలోచించి నేను ఎవ్వరి గొంతు  కోయలేను అని నిర్ణయించుకున్నాను ....కానీ ఎవరో ఒక అబ్బాయి ని పంపించారు పాపం...తన పరిస్థితి కూడా నాలాగే "ఒక్క ఛాన్స్ ,ఒకే ఒక్క ఛాన్స్ ఇవ్వండి" అని ఖడ్గం సినిమా లో రవితేజ ల బ్రతిమిలడుకునే పరిస్థితి అని తెలిసి బాధనిపించింది.ఇంజనీరింగ్ అయిపోయి ఇదు సంవత్త్సరాలు ఇన ఇంతవరకు సాఫ్ట్వేర్ దేవత కరుణించలేదు అని చెప్పు కొచ్చాడు ...సరే ఒక్క మూడు నెలలు మనవి కావు అనుకుంటే చాలు ...చక్కగా సాఫ్ట్వేర్ ఉద్యోగినయి పోవచ్చు అనుకున్నాడు కాబోలు...వచ్చి జాయిన్ అయ్యాడు.మూడు కాదు ,ఇదు నెలలు అయింది  ,ఇంతవరు సాలరీ అనే మాట అనటం లేదు ....ఉండలేక వెళ్లి అడిగితే మిమ్ములని HR వాళ్ళు తీసుకోవటానికి నిరాకరించారు అని మెల్లగా,పుండు మీద కారం చల్లినట్లు గా చెప్పారు మేనేజర్ గారు.ఆ అబ్బాయి పరిస్థితి ఏంటి ఇప్పుడు....ఇదు నెలలు జీతం లేకుంట ఈ మహానగరం లో ఎలా బ్రతకగలడు?సాఫ్ట్వేర్ మీద ఉన్నా వ్యామోహం ..తన చేత అప్పు చేసిన తప్పు లేదు అనేలా చేసిందా???తినటాని కి కూడా డబ్బులు లేక ..భోజనం చేయకుంట ఉన్న రోజులు ఎన్నో చూసాడు అంట ఈ ఇదు నెలలలో..అమ్మ,నాన్న లకి జీతం లేదు అంటే బాధ పడతారు అని....ఏదో బ్యాంకు లో ప్రాబ్లెం అని చెప్పి...తన మేడలో ఉన్నా బంగారు గొలుసు అమ్మేసి గడిపాడు అంట.ఇన్ని కష్టాలు పడిన,చివరి కి ఏం మిగిలింది??ఎంత అన్యాయం  జరిగింది చూడండి...మళ్ళి ఇప్పుడు రోడ్డున పడ్డాడు...
           

ఉద్యోగం మీద ఆశ ఉండవచ్చు ...కానీ మీరు కూడా జాగ్రత్తగా ఆలోచించండి...మూడు నెలలు ఎందు కు జీతం ఇవ్వనంటున్నారు??అసలు కంపెనీ ఎలాంటిది ?ఒక్క సారి ముందు వెనక ఆలోచించి ముందడుగు వేయండి.అప్పుడప్పుడు నాలాంటి(హి హి హి) అనుభవజ్ఞుల సలహాలు తీసుకోవడం మర్చిపోకండి ....(కొస మెరుపు)
                  

కళాశాల కబుర్లు ...

" కొత్త బంగారు లోకం " సినిమాలో ఒక tutor  ఉంటారు గుర్తుందా?????.
                                       "వేరు తమరు గోయింగ్??"
                                       "నొ Looks  ఓన్లీ బుక్సు "
                                       "always  వాటర్..నో చదువు మేటర్"

ఇలాంటి చక్కనయిన "తెంగ్లిష్ " మాట్లాడి పిల్లలని బాగా కష్టపెడతాడు(భాష తో )....అచ్చు మా లేడీ వార్డెన్స్ కూడా అలాగే హింసించే వాళ్ళు...అందుకే నా ముందు టపా లో చెప్పాను కదా...మేము ఎంత బాగా పార్టీ ఇచ్చి పగ తీర్చుకున్నామో  ..బహుశ  మా ప్లాన్ మా మిత్ర వర్గం ఎక్కడో లిక్ చేసారు అనుకుంట...అది కాస్తా కొత్త బంగారు లోకం సినిమా కథా రచయిత గారికి దొరికిపోయింది...చక్కగా కాపీ కొట్టి ,చిత్రీకరించారు.అందులో కూడా వాళ్ళ tutor మరీ మా అంత సున్నితం గా కాకున్నా...కొంచం ఘాటు గానే పగ తీర్చుకున్నారు.

     ఈ విధంగా రెండు సంవత్సరాలు అష్టకష్టాలు,హాస్టల్ కష్టాలు పడి...విజయవంతం గా ఇంటర్మీడియట్ ముగించేసాము .....పరవాలేదు మాకు బాగానే టాలెంట్ ఉందండోయ్ ...ఇంటర్ లోను అటు ఎంసెట్ లోనూ మంచి మార్కులే వచ్చాయి (ఎన్ని ఎని మాత్రం అడగ కండి ...గూగుల్ ఉంది కదా అని నేను గుర్తు పెట్టుకోలేదు...గూగుల్ ఏమో " పేజి ని వెతకలేను అని చెపుతుంది "!!!) ..
    అలా ఇంటర్ పూర్తి చేసి....ఇంజనీరింగ్ మళ్లీ నల్గొండ లోనే చేరాను(హాస్టల్ కష్టాలు గుర్తొచ్చి).అన్ని ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసుకొని,ఒక మంచి రోజు చూసి జాయిన్ అవ్వుదాం  అని డిసైడ్ అయ్యాను.ఆ మంచి రోజు వచ్చేటప్పటికి కాలేజి మొదలు పెట్టి ఒక మూడు రోజులు కూడా గడిసి పోయాయి.  సరే మనం లేటు గా వెళ్ళిన అడిగే వారు ఉండరు కదా(ఇదేమైన హాస్టల్ అనుకుంటున్నారా???) అనుకోని.... వెళ్ళా కాలేజికి...మా క్లాసు రూం ఎక్కడో  కనుక్కుందాం అని ఆఫీసు రూం దగ్గరికి వెళ్ళాను ...అక్కడ ఒక అమ్మాయి బుద్దిమంతురాలులా వాళ్ళ డాడి అప్లికేషను పూర్తి చేస్తుంటే...అది చూస్తా కూర్చుంది...ఎక్కడో చుసిన అమ్మాయి లాగా ఉంది అని అనుకునే లోపే..."
          "కవిత....."
          "కవిత...."
                  బాగా తెలిసన గొంతే  అని పరీక్షగా చూసా(సినిమా లో ఐతే కళ్ళజోడు సరి చేసుకుంటున్నట్లు సీన్ పెట్టె వారు...)....."హేఏఏఏఏఏఏఏఎ ....హారిక" ..
            నువ్వుకూడా ఇక్కడే నా??? ఇద్దరం ఎగిరి గంతేసిన అంత పని చేసాం.ఇంటర్ లో మేడంస్ కి treat ఇచ్చిన మా గ్రూప్ లో ఒక మెంబెర్ హారిక....సో మళ్లీ అల్లరి స్టార్ట్ అన్న మాట...
           మీము ఎప్పుడు ఫస్ట్ బెంచ్ లోనే కూర్చునే వాళ్ళం ....ఎంత బుద్దిమంతులమో కదా....అక్కడ  ఒక లాజిక్ ఉంది అండి...మా క్లాసు రూం ఒక ఆడిటోరియం లాగా ఉండేది...అందుకనే మా మాస్టర్లు హాలు మధ్యలో కి వచ్చి పాఠాలు చెప్పే వారు... మేము ఫస్ట్ బెంచ్ కాబట్టి....మేమేమి చేసిన వాళ్ళకి తెలిసేది కాదు...చక్కగా నిద్ర పోయే వాళ్ళం,ఆటలు ఆడుకునే వాళ్ళం,కబుర్లు చెప్పుకునే  వాళ్ళం.నాలుగు సంవత్సరాలు మేము అదే ఫస్ట్ బెంచ్ లో కూర్చున్నాం...

                             
  రాగింగ్ ఎక్కువ గా అనుబవించదు కానీ...హారిక ని మాత్రం ,రొజూ  (ఒక నెల)  సీనియర్లు "డైరీ మిల్క్" తెప్పించారు...పాపం చాల డబ్బు లు ఖర్చు పెట్టాల్సి వచ్చింది.నన్ను ఒక రోజు బస్సు లో ఒక సీనియర్ మేడం(అలా అనకుంటే తిట్టే వాళ్ళు) పిలిచి నా బయో-డేటా మొత్తం తెలుగు లో చెప్పమని చెప్పింది.అప్పుడు నా కష్టాలు చూడాలి...పదవతరగతి వరకు బాగానే చెప్పాను...ఇంటర్ ని తెలుగు లో ఏమంటారు??ఎంత ఆలోచించిన అర్థం కాలే...మరుసటి రోజు మా ఫ్రెండ్ ని అడిగితే చెప్పింది...పదకొండవ సంవత్షరం అని చెప్పెయమని...నిజమే కదా...నా బుర్ర కి ఎందుక ఆలోచన రాలేదు చెప్మా??(బుర్ర ఉంటె కదా వచ్చేది  అని అంటున్నారా???కానివ్వండి కానివ్వండి).

   నేను కూడా నా సెకండ్ ఇయర్ లో రాగింగ్ చేద్దామా  అని ఒక రోజు బస్సు లో స్టైల్ గా నా ముందు నిల్చున్నఒక జూనియర్ అమ్మాయి ని పిలిచి."సీనియర్ ని కనపడట్లేదా??విష్ చేయాలి అని తెలీదా??" అన్నాను పోసు కొడుతూ...వెంటనే ఆ పిల్ల..."మీరు నా వెనకాల ఉన్నారు ఎలా కనపడతారు " అని అనేసింది....అంతే పరువు నష్టం ..అప్పటి నుంచి మళ్లీ జూనియర్ల  జోలికి పోలేదు....జునియర్లా??మజాకా??
         సెమిస్టరు ఎగ్జామ్స్ అప్పుడు మాత్రం నైట్ ఔట్లు,కంబైండ్ స్టడిలు చేసి ఎలాగో అలా బయట పడేవాళ్ళం అనుకోండి.ఇలాగె 2nd ఇయర్ ఫస్ట్ సెమిస్టరు ఎగ్జామ్స్ టైం లో  ఒక రోజు అనుకోకుండా కంబినేడ్ స్టడి కుదరలేదు.ఎవ్వరి ఇంట్లో వాళ్ళం చదువుకున్నాం ....ఎక్షమ్ రోజు చక్కగా చేతులో పుస్తకం పట్టుకొని కాలేజీ బస్సు ఎక్కాను....అందరు తెగ చేదివేస్తున్నారు...కానీ అందరి చేతుల్లో ఆ రోజు ఎగ్జాం బుక్ కాకుంట ..వేరే బుక్ ఉంది.ఇదేంటి అని బస్సు మొత్తం తిరిగి తిరిగి చూసా...అందరు అదే పుస్తకాన్ని చించి చించి చదువుతున్నారు...నాకు ఏదో అనుమానం వచ్చి హారిక ని(నా పక్క సీట్ లో నే కూర్చుంది )అడిగా,
                అదేంటి ఇవాళ "XXX" ఎగ్జాం ఐతే మీరు అందరు "YYY " చదువుతున్నారు . 
 దానికి పెద్ద  డౌట్ ...అవునా???ఇవాళ "XXX" ఎగ్జామా అహ్హ??ఉండు పద్దు ని అడుగుత అని లాస్ట్ సీట్ లో కూర్చున్న పద్దు ని అడిగేసింది...ఇంకేముంది బస్సు అందరికి తెలిసిపోయింది ...నేను "YYY " కి బదులు "XXX " చదువు కొచ్చాను అని.ఇప్పుడు ఎం చేయాలి???భయం తో చెమటలు పట్టేసాయి...సరే ఏదో చ ప్రేపరషన్ టైం లో చదివిన నాలుగు ముక్కలు గుర్తున్నాయి..రాసేద్దాంలే అనుకున్న...వెంటనే హారిక "హే ,supplementary ఎగ్జాం లో నువ్వు తోడు ఉంటావు కదా...అప్పుడు ఇద్దరం  కంబైండ్ స్టడి చేసి బాగా చదివి మంచి మార్కులు తెచ్చుకుందాంలే ...ఇప్పుడు రాస్తే బోర్డర్ లో పాస్ ఐతే మళ్లీ percentage పోతది కదా "అని జ్ఞానోదయం చేసింది...
నాకు కూడా నిజమే అనిపించింది ....సరే మరీ ఇప్పుడు ఇంటి కి వెళ్తే మా అమ్మ తన్తుందే అని బయపడుతూ చెప్పా....ఇంత పెద్ద  ప్లాన్ వేసిన వాళ్ళము ...అక్కడ వేయలేమా???
               సరే అని ఆలోచించడం మెదలు పెట్టాం..అందరు ఎక్షమ్ టెన్షన్ లో ఉంటె...మేము ఎక్కడ సేద తీరాలి అనే టెన్షన్ లో ఉన్నాం...
 వెంటనే ఒక మంచి ఐడియా వచ్చింది(మళ్లీ హారిక కే)...." ఫస్ట్ షో సినిమా సమయం,మన ఎక్షమ్ టైం ఒకటే నే...మనం ఇప్పుడు సినిమా కి వెళ్తే ఎక్షమ్ అయ్యే టైం కి అది అయిపోతుంది ...అప్పుడు ఎక్షమ్ రాసినట్లు గానే...అలసి పోయి ఇంటికి వెళ్ళ వచ్చు "....
         సలహా సూపర్ కదా........అలాగే కానియ్ ...అనే వెళ్లి పోయాము సినిమా(దిల్) కి...
 ఇంజనీరింగ్ డ్రాయింగ్ అని ఒక డొక్కు సబ్జెక్టు ఉండేది ఫస్ట్ ఇయర్ లో...అది పాస్ అవడాని కి నేను పడ్డ కష్టాలు దేవుడు కూడా తెలిదు అనుకుంట.
 ఇంకో secrete  అండి...మా కాలేజి అబ్బాయిలకు మాత్రం చెప్పకండే...స్మార్ట్ గా ఉన్న అబ్బాయిలని(అప్పుడప్పుడు మాస్టార్లని) వదలకుంట సైట్ కొట్టే వాళ్ళం(అతడు నాకు,ఇతడు నీకు అని పంచుకొని మరీ )....ఇలాగే నేను  ఒక మాస్టారుని రెండు సంవత్సరాలు సైట్(సైట్ మాత్రమే) కొట్టాను ...కానీ అతను నా కళ్ళ ముందే ఇంకో అమ్మాయి ని పెళ్లి చేసుకొని,ఆ పెళ్లి కి మాకు పార్టీ కూడా ఇచ్చి నా చిట్టి హృదయాన్ని ముక్కలు చేసారు...మళ్లీ నా పెళ్లి టైం లో , అ ముక్కలని అతికించి మా ఆయన కి ఇచ్చాలెండి...
      వినాయక చవితి సమయం లో మాస్టర్ల కోసం వాళ్ళ బల్లల మీద పెట్టిన పులోహోర పొట్లాలు(ప్రసాదం) కొట్టేసి తినడం,పోరపాటున ఎప్పుడయినా అమ్మాయి ల బస్సు ఎక్కినా మాస్టార్లని ఏడిపించటం,ల్యాబ్ ఎగ్జామ్స్ టైం లో అదే మాస్టార్లని నవ్వుతూ పలకరించటం(అప్పుడే కదా మార్కులు ఎక్కువ పడేవి)....అబ్బో ఇలా ఒకటా,రెండా ...మేము చేయని అల్లరి పనులు లేవు అనుకోండి.
          ఆ నాలుగు సంవత్సరాలు గడిచి పోయిందే తెలియ లేదు అంటే,చుడండి ఎంత ఎంజాయ్ చేసామో జీవితాన్ని.
     ఇలాంటి సంగటనలు(అల్లర్లు)  ఇప్పుడు గుర్తు చేసుకుంటుంటే ....ఎంతో సంతోషంగా అనిపిస్తుంది..అవ్వన్నీ గోల్డెన్ డేస్ ..మళ్లీ తిరిగి రాని క్షణాలు..
      ఇంత అల్లరి చేసినా ...మేము అంత ఇప్పుడు బాగానే స్దిరపడ్డం ....ఇప్పుడు హారిక  విప్రోలో,పద్దు HSBC లో మంచి స్థానం లో ఉన్నారు....కానీ వాళ్ళు అందరు హైదరాబాద్ లో ఉన్నారు...నేను ఒక్కదాన్నే ఈ తొక్కలో చెన్నై లో పడి తమిళంలో కష్టాలు పడుతున్న...అప్పుడప్పుడు వెళ్లి పోదామా హైదరాబాద్ కి అనిపిస్తుంది..కానీ మా అయన గారు ఒప్పుకోరు కదా....హారిక ,పద్దు ...ఐ మిస్ యు పీపుల్ అలోట్...
  
   
                                        

ఇది ప్రేమా?? ఆకర్షణా??

మొన్న ఈ మధ్య పేపర్లో చుసిన ఒక కధనం నన్ను కలిచి వేసింది...అది మీతో పంచుకుందాం అని ఇలా మొదలు పెట్టాను ...

http://eenadu.net/specialpages/sp-etaram.asp?qry=sp-etaram4

పాపం ఆ అబ్బాయి పరిస్థితికి కారణం ఎవరు?? ఆ అమ్మాయేనా??? టెక్నాలజీ మనకు మంచి చేస్తుందా?? కీడు చేస్తుందా??తను పోగొట్టుకున్న కాలం,ధనము తిరిగి తెచ్చుకోగాలడా ??

   అబ్బాయిలైనా ,అమ్మాయిలైనా ప్రేమించే ముందు ఆలోచించరా??? "లవ్ అట్ ఫస్ట్ సైట్" అని మాత్రం చెప్పకండి ప్లీజ్ తట్టుకోలేను...సరే అలాగే కానిద్దాం ..మొదటి చూపులోనే ప్రేమ పుట్టినట్లు .ఆలోచన కూడా పుట్టాలి కదా...అలా పుట్టలేదు అంటే అది ప్రేమనో ,కేవలం ఆకర్షణనో ఆలోచించుకోండి ఒకసారి...

 ఒక అబ్బాయిని అమ్మాయో ,ఒక అమ్మాయిని అబ్బాయో చూడగానే ...ప్రేమ అని చెప్పే ముందు ...నిజంగా మనకు తగిన వాళ్ళేనా?? అమ్మ,నాన్న లకు నచ్చుతారా? ఒప్పించాగలమా?? ఇలాంటివి అన్ని ఎందుకు ఆలోచించ కూడదు???
  గుడ్డిగా ప్రేమించేయడం..పెళ్లి దగ్గర కి వచ్చేటప్పటికి అందరికి కష్టాలే...పాపం అమ్మ,నాన్న మన పెళ్లి మీద ఎన్ని అశలు పెట్టుకున్నారో...ఎన్ని కలలు కన్నారో...మీరు చెప్పే ప్రేమ అనే ఒక్క మాట వాళ్ళ కలలని నిలువునా కాల్చేస్తుందేమో ఒకసారి ఆలోచించండి ....

  ఏంటి ఇంత ఘాటుగా రాస్తుంది అనుకుంటున్నారా??? ఏమోనండి ఇలా ప్రేమ పేరుతో జీవితాన్ని ,అందమైన భావిష్యతుని పాడుచేసుకునే వాళ్ళని చూస్తే నాలో దాగి ఉన్న "విజయశాంతి" బయటకు వచ్చేస్తుంది  ...నాకు పేపర్ లో కానీ,టీవీ లో కానీ చూస్తే నే బాధ అనిపిస్తుంది ....అలాంటిది మా కుటుంబం లో జరిగితే తట్టుకోలేక...మీతో ఇలా గోడు వెల్లబోసుకుంటున్న ...

ఒక రోజు పోదున్నే ఆఫీసు కి వచ్చి సిస్టం ఆన్ చేశా....ఫోన్ మోగింది...అబ్బ పోదున్నే మొదలయిందా ...ఈ క్లైంట్ గాడో..ఎన్ని బుగ్స్ లిస్టు ఇస్తాడో ...దేవుడా దేవుడా అని మొక్కుకుంటూ ఫోన్ చూసా....
చిన్ని కాలింగ్ ......అమ్మయ్య అని ఉపిరి పీల్చుకున్న
చిన్ని:కవిత నీకో  గుడ్ న్యూస్..
నేను:అవునా???ఏంటి నీ పెళ్లి కుదిరిందా??
చిన్ని:కాదు
నేను:మరి??
చిన్ని:మీ(నొక్కి చెపుతూ "మీ" అన్నాడు) అనిత కి పెళ్లి కుదిరింది అంట...
నేను:మా అనితకా???
చిన్ని:ఇప్పుడే అంటీ(అంటే మా అమ్మ)కి ఫోన్ చేస్తే చెప్పారు.
                  .....కట్నం,కానుకలు...వగయిరా చెప్పాడు.
 వినగానే తట్టుకోలే క పడి,పడి ఏడ్చేసా  ....
పెళ్లి అనగానే ఎవరయినా సంతోష పడతారు,లేదా మన్మధుడు సినిమా లో లా "ఎందుకు" అని అడగుతారు..ఎందుకు ఏడుస్తున్న అనుకుంటున్నారా???
ఇక్కడ మీకో ఫ్లాష్ బ్యాక్ చెప్పాలి అండి...తను మీ అనిత అని ఎందుకు అన్నాడు అంటే...

అనిత మా మేనమామ కూతురు ..పుట్టగానే మా తమ్ముడికి అని పేరు పెట్టేసారు...అందరికి తెలిసిన విషయమే...మా నాన్న చివరి కోరిక కూడా అదే అండి...మామకి ఒక్కగానొక్క కూతురు...బాగా గారాలపట్టి..మా మామ వాళ్ళ ఇంట్లో కంటే మా ఇంట్లో నే ఎక్కువ పెరిగింది అనుకుంట...అంత ఇష్టం అమ్మ అంటే...కనీసం రబ్బెర్ బ్యాండ్ కొనాలి అన్న ..కవితక్క(వదిన అనే అలవాటు లేదు లెండి) ఏ కలర్ కొనను అని ...ఫోన్ చేసేది...తీర జీవితం విషయం లో మా ఇష్టాలతో పని లేకుండా ...నిర్ణయం తిసేసుకుంది.
ఏంటి విషయం అని ఆరాతిస్తే...

ఎవరో కాలేజి లో సీనియర్ అంట..డిగ్రీ పూర్తి చేసి జాబు వెతుకుతున్నాడు  అంట..తండ్రి చిన్నప్పుడే చనిపోతే ...వేరే ఒకరు తండ్రి స్థానం లో ఉన్నారు అంట...వాళ్ళ అమ్మ ఒక లేడీస్ ఎంపోరియం పెట్టుకొని గడుపుతున్నారు అంట...
 మరి వెనక,ముందు ఏమయినా ఉన్నాయా??అని అడిగా ఆత్రుతగా....
 కేవలం ఆ ఎంపోరియం తప్పించి వేరే ఆధారం కూడా లేదు...తండ్రి కానీ తండ్రి కొంచం సపోర్ట్ ఇస్తాడు అంట...

మా తమ్ముడిని చేసుకోలేదు అని కాదు నా బాధ....అ అబ్బాయి ఏం పెట్టి పోషిస్తాడు ???ఇంకా ఎన్ని రోజులకు జాబు వస్తుంది?? అలాంటి కుటంబం లోకి మన పిల్లని పంపిస్తే మన  పిల్లకి ఎమైన గౌరవం ఉంటదా??

మా మామ వద్దు అని బుజ్జగించి,కొట్టి,తిట్టినా ప్రయోజనం లేక....బలవంతంగా ఒప్పుకున్నారు(ఒప్పించింది...పెళ్లి చేస్తారా...లేదా అని ఏదో అఘాయిత్యం కూడా చేసుకుంది అంట.) మాకు తెలిస్తే ఎక్కడ మాట పోతుందో అని ఇవేమీ మాకు చెప్పలేదు మా మామ.కనీసం నాకు చెపితే అయినా కొంచం క్లాసు పీకి బుద్ది చెప్పేదాన్నేమో(ట్రైనర్గా పని చేసిన అనుభవంతో )...ఇప్పుడు పరిస్థితి చేయిదాటి పోయింది. ఈ నెల 30  కి తన పెళ్లి.పాపం మా మామ అటు మాకు ఇచ్చిన మాట నిలబెట్టుకోలేకపోయాను అని...ఎంత క్రుంగిపోతున్నారో అర్థం చేసుకోగలం....ఒక్కసారి ఆలోచించు కొని ఉంటె, తన జీవితం వేరే మలుపుతిరిగేదేమో...తమ్ముడు ఇప్పుడు సింగపూర్ లో ఉన్నాడు...మంచి పోసిషన్,శాలరీ ....ఇలా అన్ని వదిలేసుకొని అక్కడికి వెళ్లి ఎన్ని కష్టాలుపడుబోతుందో ..అని బాధ...

 తన ఒక్క లవ్ వల్ల...అటు తన తల్లిదండ్రులు,ఇటు మా కుటుంబం(మా అమ్మ ఐతే ఇంకా ఏడుస్తనే ఉంది)...ఎంత కుమిలి పోతున్నామో....


అమ్మాయిలు,అబ్బాయిలు ...ప్రేమించండి...కానీ పెళ్లి మాత్రం అందరికి ఇష్టం అయ్యేలాగా బాగా స్థిరపడి ...అందరిని ఒప్పించి చేసుకోండి...తల్లిదండ్రుల సంతోషం కంటే ...ఎక్కువ ఏం ఉండదు జీవితం లో....వాళ్ళ విలువ(నాన్న ని మిస్ అవుతున్న నాకు తెలుసు...వాళ్ళ ఎంత ముక్యమో ...) తెలుసుకొని ముందడుగు వేయండి ..


Anyhow ....I wish you a Happy married life Anitha.....

ఈ మధ్య వచ్చిన "కొత్త బంగారు లోకం " సినిమా లో ఇదే మెసేజ్ ఇచ్చారు డైరెక్టర్ ...ప్రేమించే ముందు..అది ప్రేమ?? ఆకర్షణ అని ...ఒకటి కి 100 సార్లు అలోచించి అడిగేయండి అని చక్క గ చెప్పారు...మూవీ చూడని వాళ్ళు ఉంటె...ఒక లుక్ వేయండి సుమా....

ఆ నాటి ఆ బంధం ఏనాటిదో ????

పదవ తరగతిలో మంచి మార్కులు రావడం తో మా ట్యూషన్  మాస్టారు నన్ను ఎంసెట్ మీద బాగా దృష్టి సారించమని చెప్పారు.ఆయన మాట అంటే నాకు,మా కుటుంబానికి  వేదం అన్నమాట .ఎంసెట్ రాంక్ రావాలి అంటే ...మా నల్గొండ లో చదవటం వేస్ట్,అక్కడ అంత మంచి కోచింగ్ ఇచ్చే కాలేజీలు ఏమీలేవు. అందుకని మంచి రెసిడెన్షియల్ కాలేజీ లో చేర్పించాలి అని చెప్పారు నాన్నకి.అమ్మకి ఓకే ,కానీ నాన్న వేరే ఊళ్ళకి పంపను అని తేల్చి చెప్పేసారు.కానీ మా ఊరిలో అసలు మంచి కాలేజీ లేక పోవటం తో తను ఒప్పుకోక తప్పలేదు.మా మాస్టారు సహాయంతో నన్ను గుంటూరు లో మంచి కాలేజీ(అనుకోని) చూసి చేర్పించారు...

                    ఇన్ని రోజులు ఎప్పుడు ఇల్లు వదిలి ఎక్కడికి వెళ్ళింది లేదు.బాగా హోంసిక్ అనిపించేది.ఎప్పుడు అమ్మ,నాన్న ఫోన్ చేసినా ఏడిచేదాన్ని. కానీ అమ్మ ధైర్యం చెప్పి చదువు మీద దృష్టి నిలుపమని చెప్పే వారు. "అలా లేదు అంటే నాన్న తీసుకొచ్చి నల్గొండలో జాయిన్ చేస్తారు .అప్పుడు ఎంసెట్ ఉండదు ఏమి  ఉండదు.నీ ఇష్టం "అని చెప్పేవారు. సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ కావటం నా ఆశయం అప్పట్లో.ఇలా ఎడ్చానంటే నాన్న అన్నంత  పని చేస్తారు అని కష్టపడి చదవటం స్టార్ట్ చేశా...మెల్ల మెల్లగా ఫ్రండ్స్ పరిచయం అవ్వటం తో హోంసిక్ తగ్గి ,చదువులో దృష్టిపెట్టగలిగా.

                  అలా మొదలయింది నా కాలేజీ లైఫ్. ఇంక అక్కడినుంచి ఆగలేదు నా కోతి చేష్టలు. మాకు అమ్మాయిలకి అబ్బాయిలకి వేరే కాంపస్ లు ఉండేవి.ఓన్లీ అమ్మాయిలం మాత్రమే కాబ్బట్టి ,మా అల్లరికి హద్దులు ఉండేవి కావు. మా వార్డెన్స్(రక్షకులు...కాదు వాళ్ళు భక్షకులు) కూడా ఆడవాళ్లే ఉండే వాళ్ళు. అస్సలు బయటి ప్రపంచం తో పని ఉండేది కాదు మాకు. పోదున్నే 4 కి వార్డెన్ మేడం  వచ్చి నిద్రలేపేది,ఆ టైంలో ఆమెని చూస్తే "నీకేం పని పాట లేదా?మా వెంట పడతావ్..." అని తిట్టాలి అనిపించేది.కానీ మనకు అంత ధైర్యం లేదు..అసలే తండ్రి చాటు పిల్లని.ఆమె వాయిస్ కూడా అలాగే ఉండేది...


"అమ్మాయ్... .అమ్మాయ్." అంటూ లేచే వరకు పిలుస్తానే ఉండేది.ఆమె ముందు లేచి కూర్చుంటే కానీ...అక్కడి నుంచి కదిలేది కాదు.మేడం వెళ్ళగానే మల్లి బ్యాక్ టు బెడ్ అన్నమాట.5  కి స్టడీ హౌర్ ఉండేది...ఎలాగో అలా కష్టపడి స్టడీ హౌర్ కి వెళ్ళే దాన్ని అనుకోండి.ఇలా స్టార్ట్ అయ్యేది మా దినచర్య.మేము స్టడీ హౌర్స్ లో చదువుకుంటుంటే మా వార్డెన్స్ మాత్రం చైర్స్ లో కూర్చొని మా ముందే నిద్ర పోయే వాళ్ళు."మమ్ముల్ని జాలి కూడా లేకుండా నాలుగుకి లేపుతారా? మీరు మాత్రం ఇప్పుడు చక్కగా నిద్ర పోతారా???ఎంత అన్యాయం??అలా ఎలా నిద్ర పోనిస్తాం???"...మేము కూడా చిటికలు వేసి వాళ్ళ ని డిస్టర్బ్ చేయడం,లేకుంటే ఏదో తొక్కలో డౌట్ (నిజంగా అది డౌట్ కాదు)అడగటం చేసి పగ తీర్చుకునే వాళ్ళం. వాళ్ళకి మా మీద పీకల దాక కోపం ఉండేది.

ఇది ఇలా ఉండగా ...మా ఫ్రెండ్ ఒక రోజు ఎవరో న్యూ జాయినీ పేరెంట్స్ వచ్చి ఎలా ఉంది కాలేజీ, ఫుడ్  ...వగైరా విషయాలు  అడుగుతుంటే..."అంత బాగానే ఉంటది కానీ..ఈ వార్డెన్స్ పేరెంట్స్  ముందు ఒక మాట...తరువాత ఒక మాట మాట్లాడుతారు" అని చెప్పి...వెనక్కి చూసే వరకు హెడ్ వార్డెన్ అక్కడే నిల్చొని ఉంది....అంతే నిద్ర పోతున్న సింహాన్ని లేపినంత  పనైంది. ఇక అప్పటి నుంచి మేము పడ్డ కష్టాలు,బాధలు ఆ దేవుడుకే తెలుసు.నిజంగా  ఒంట్లో బాలేదు అన్నా కూడా పర్మిషన్ ఇచ్చే వాళ్ళు కాదు.కావాలి అని కోస్చేన్స్  అడిగే వాళ్ళు...అయినా మేమేమైనా  తక్కువ వాళ్ళమా ...మా పనులు మేం చేసేవాళ్ళం.మా అల్లరి తట్టుకో లేక కొన్నిసార్లు ఏడ్చే వాళ్ళు పాపం.ఇంత చేసిన మేము చదువు లో టాప్ త్రీలో ఉండే వాళ్ళం.ఇలా మమ్ముల్ని ..ఒకటి కాదు రెండు సంవత్శారాలు ఏడిపించారు. అతగారిల్లు కూడా ఇలాగే ఉంటది అని చూపించారు అనుకోండి. మేమేమిన తక్కు వ వాళ్ళమ???ఎంసెట్ ఎగ్జాం అయి పోయి హాస్టల్ ఖాళి చేసే రోజు మా వార్డెన్ మేడంస్ ని ట్రీట్ కి ఆహ్వానించాం. షార్ప్ టైం కి చక్కగా  రెడీ అయ్యి వచ్చారు.మేము పుఫ్ఫ్స్,కేక్స్ (అప్పట్లో మేము అవే ఇవ్వ గలిగే వాళ్ళం) అండ్ కూల్ డ్రింక్స్...(కూల్ డ్రింక్స్ బాగా గుర్తు పెట్టుకోండి సుమ!!!)...తరువాత మిమ్ముల్ని ఒక కోస్చేన్  అడుగుతాను మరి.మా బాచ్ అంత తెగ సంతోషంగా ఉన్నాం...హాస్టల్ లైఫ్ కి బాయ్ బాయ్ చెప్పటం,ఎంసెట్ బాగా రాసేసాం,ఇంకో 5  నెలలు  వరకు చదువు అనే వాళ్ళు ఉండరు,అన్నిటి కంటే ముంది ఈ వార్దేన్స్ గొంతు పొద్దున్నే వినే పనుండదు...ఇలా మా సంతోషాల లిస్టు ,ఇండియన్ ఫ్లాగ్ లాగా రెప రెప లాడుతూ ఉంది.మా ఫ్లాగ్ హోస్టింగ్ కి వార్డెన్స్ ని కూడా పిలవటం తో కాంపస్ అంతా ఒకటే సంతోషం.మా వార్డెన్స్ కూడా..."మీరు చాల మంచి వాళ్ళు...కొంచం అల్లరి ఎక్కువనే కానీ...బాగా చదువుతారు అని మా తల్లిదండ్రులతో ఎక్కడ లేని ప్రేమ వోలకబోస్తున్నారు(మరి పార్టీ ఇస్తే ఆమాత్రం చెప్పరా ఏంటి???)".ఇలా అన్ని రకాలుగా  కష్టపడి..హాస్టల్ నుంచి బయటపడ్డాం అన్న మాట.
           అవును మీకు ఎవ్వరికి అనుమానం రాలేదా మా మీద??? ఇంతలా కష్టపెట్టినా కూడా వాళ్ళకి ట్రీట్ ఇవ్వడం ఏంటి అని???ఇంత మంచి వాళ్ళో అనుకున్నారా???
          ఇలా అడిగాకా అయినా డౌట్ వచ్చిందా??
          వచ్చే ఉంటది(వచ్చేలా  చేశాను కదా!!!!)......
          మీ అనుమానం నిజమే సుమండీ....

పద్మ:    ఎంతగా ఏడిపించారు.... వాళ్ళ కి మనం గుర్తుండాలి కదా...
హారిక:   ఎన్ని సార్లు నన్ను హెడ్ వార్డెన్ కి బుక్ చేసారో తెలుసా??
నేను:   ఒకసారి మా నాన్న  ఫోన్ చేస్తే నాకు చెప్పను కూడా చెప్పలేదు ....
     ఇలా అందరం వాళ్ళవాళ్ళ బాధలు అన్ని చెప్పుకొని ,రేపు ఎంసెట్ ఎగ్జాం అనేది కూడా పక్కన పెట్టి (ఎంసెట్ అంటే సంవత్సరాని ఒకసారి వస్తది ,కానీ ఇప్పుడు ఛాన్స్ మిస్ అయితే మల్లి మేడంస్  దొరకరు కదా!!!).....


ఒక మాస్టర్ ప్లాన్ వేసాం....      
  
ఇప్పుడు మీ ప్రశ్న??
ఇంతకు మేము ఇచ్చే  వార్డెన్స్ ట్రీట్ లిస్టు లో ఒక ఐటెం అండర్ లైన్  చేయమన్నాను...ఏంటి అది???మరీ టీవీ అంకర్ లా కాకున్నా....ఏదో అలా ట్రైనర్ గా వర్క్ చేసిన అనుభవంతో అక్కడక్కడ ఇలా ప్రశ్నలు అడుగుతున్నాను...తిట్టుకోకండే  ...
 గుర్తోచిందా??? ఫాస్ట్ గా పైకి వెళ్లి చెక్ చేసుకోండి ...
కనిపెట్టేసారా??
ఎస్...కూల్ డ్రింక్.
మీరు భలే  షార్ప్ సుమండీ....
హ్మం....ఎం చేసాము అంటే...ఆ కూల్డ్రింక్ లో మోషన్  టాబ్లెట్స్ (2 -3 కలిపాం)........వాళ్ళవాళ్ళ పాపాల లిస్టు ని పట్టి టాబ్లెట్స్ నెంబర్ డిసైడ్ చేసాం...మాగ్జిమం మూడే లెండి. పాపం అనిపించినా ఆ టైంలో అలా కసి తీర్చుకోవాలి అనిపించింది. మీరే చెప్పండి ...అమ్మ,నాన్న లని వదిలి హాస్టల్స్ కి వచ్చే పిల్లలని అమ్మ(కనీసం అక్క లాగా)లా  చూడాల్సిన వాళ్ళు...నరకం చూపిస్తే ఇలానే ఉంటది మరి....మేము అయినా మంచి పిల్లలం(కదా !!!!) కాబట్టి టాబ్లెట్స్ తో సరి పెట్టం..అదే ఈ జనరేషన్  పిల్లలు ఐతే ఇంకా ఎంచేసే వారో?
      వార్డెన్ మేడంస్(చెడ్డ వాళ్ళ కు మాత్రమే)...తస్మాత్ జాగ్రత్త...
  

ఐ లవ్ యు నాన్నా.....

మాములుగా ఆడపిల్లలకి నాన్నమీద ఎక్కువ ప్రేమ ఉంటుంది,అమ్మతో ఎంత చనువు ఉన్న నాన్న మీద అభిమానం,గౌరవం,ప్రేమ అన్ని ఎక్కువే ఉంటాయి.నేను కూడా ఆ కోవకు చెందిన దాన్నే...

మా ఇంట్లో ఒక్కతే ఆడపిల్లని కావటం వల్ల నేను అందరికి గారాలపట్టిని.నాన్నవాళ్ళ వంశంలో పుట్టిన ఒక్కగానొక్క అమ్మాయిని కావటం,నేను చేసుకున్న మొదటి అదృష్టం.దానికి తోడు నేను పుట్టాక బాగా కలిసి వచ్చింది అంట(ఇంకా నయం నాకు అదృష్టలక్ష్మి అనో లేక మహాలక్ష్మి అనో పేరు పెట్ట లేదు).అసలు ఎంత అంటే..నేను పుట్టగానే మా అమ్మ గారికి పాలు పడలేదు అంట...అలాంటి situations లో అందరు ఏం చేస్తారు???పాలు కొని పడతారు కదా..కానీ మా నాన్నమ్మ ఏకంగా గేదనే కొనేసింది అంట...ఇప్పటి కి గుర్తు చేస్తూ ఉంటుంది.

ఇక మాతాత గారి గురించి చెప్పక్కర్లేదు....బుజ్జమ్మ ,బుజ్జమ్మ అని కలవరించే వారు.స్కూల్ కి వెళ్ళే అప్పుడు,రాగానే కనపడకుండా పోతే అంతే,ఎడ్చేసే వారు. మా నాన్న ఏది తెచ్చిన నాకు ఫస్ట్ ఇచ్చాకే మా తమ్ముళ్ళకి ఇచ్చేవారు .అమ్మ ఎప్పుడయినా పొరపాటున పని చెప్పారు అంటే అంతే,చివాట్లు పడేవి నాన్నతో..."తను చదువుకుంటుంటే ఎందుకల డిస్టర్బ్ చేస్తావ్ అని.." విసుక్కునే వారు(పాపం అమ్మ...)..అప్పట్లో మనం కొంచం బాగానే చదివే వాళ్ళం లెండి.స్టేట్ ర్యాంక్ కోసం ట్రై చేశాను అనుకోండి.మా టెన్త్ ఎగ్జామ్స్ టైంలో ఎవరో బెండకాయ తింటే జ్ఞాపక శక్తి బాగా పెరుగుతుంది అని చెప్పారు అంట నాన్న కి ఇంకా అంతే ...రెండు నెలలు (అంటే ప్రేఫినల్స్ నుండి మెయిన్ ఎగ్జామ్స్ వరకు అన్న మాట) మా ఇంట్లో బెండకాయ కూరే ...మా తమ్ముల్లేమో నన్ను తిట్టు కునే వాళ్ళు..నిన్ను ఎవరు స్టేట్ ర్యాంక్ ట్రై చేయ మన్నారు అని..ఎలాగో అల టెన్త్ ముగించా...ఇంటర్ రెసిడెన్షియల్ లో జాయిన్ అవుతా అంటే..మా నాన్న ససేమిరా అన్నారు...ఎలాగోలా ఏడ్చి గుంటూరు లో జాయిన్ అయ్యాను.జాయిన్ అయ్యాక కానీ తెలిసింది, నాన్న ఎందుకు వద్దు అన్నారో అని...డైలీ ఫోన్ చేసి ఏడ్చే దాన్ని ...అది చూసి నాన్న ప్రతి వీకెండ్(మాకు వీకెండ్ అంటే ఫ్రైడే లెండి) ..ఆఫీసు లో లీవ్ పెట్టుకొని వచ్చేసేవారు.నా ఇంటర్ పూర్తి అయ్యే వరకు మా నాన్న 2yrs లీవ్స్ అడ్వాన్సు తిస్కోవాల్సి వచ్చింది.కష్టపడి(నేను+నాన్న) ఎలాగో అల ఇంటర్ మంచి స్కోరు తో పాస్ అయ్యాను.ఎంసెట్ లో ర్యాంక్ రావడం,ఇంజనీరింగ్ సీట్ రావడం అన్ని జరిగి పోయాయి.

5 సంవత్సరాల తరువాత .....

పెళ్లి అప్పుడు కూడా మా నాన్నని కంప్రోమైస్ చేయాల్సి వచ్చింది..అబ్బాయి బాగున్నారు అంటారు కానీ,చెన్నై లో జాబ్ అంట.అంత దూరం,వేరే రాష్ట్రం అస్సలు పంపను,పెళ్లి కాన్సిల్ అన్నారు.ఎలాగో అలా ఒప్పించాను నేనే...అప్పగింతలు అప్పుడు అమ్మ కంటే కూడా,నాన్న నే ఎక్కువ ఏడ్చారు...చెప్పాలంటే నాకు మా అమ్మ మీద కన్నా నాన్న మీద ఎక్కువ ప్రేమ. ఇప్పటి కి గుర్తొస్తే నాకు తెలియకుండ నేనే ఏడ్చేస్తాను ....

ఇలా చెప్పుకుంట పోతే మా ఇద్దరి అనుబంధం "ఆకాశమంత " మూవీ లో ప్రకాష్ రాజ్ అండ్ త్రిష కంటే ఎక్కువే ఉంటది...

మా అనుబంధం చూసి దేవుడు కి కన్ను కుట్టింది అనుకుంటా ,అనుకోకుండా సంవత్సరం క్రితం లివర్ ప్రాబ్లం తో నాన్న చనిపోయారు(కేవలం యాభై సంవత్సరాలకే.. )..డాడీ ఐ లవ్ యు అండ్ ఐ మిస్ యు సో ముచ్.నా మొదటి పోస్ట్ మీకే అంకితం చేస్తున్నాను నాన్న....మీ ఆశీర్వాదాలు నాకు ఎప్పుడు ఉంటాయి అనుకోండి ......